Het hobbelige parcours van Marcel Kittel: van onklopbaar tot schlemiel van het peloton

Kittel begon in 2011 als een komeet aan zijn profcarrière: bij het Nederlandse Skil-Shimano won hij in zijn debuutseizoen meteen 17 keer, waaronder een rit in de Vuelta en vier ritten in de Ronde van Polen. De toon was gezet en Kittel leek de komende jaren dé opvolger/concurrent te worden van Mark Cavendish, die al sinds 2008 de beste sprinter ter wereld was. Kittels tweede seizoen was meteen wat minder, 13 zeges in één jaar kan je onmogelijk een rampzalig seizoen noemen, maar naast de Scheldeprijs en twee ritten in de Eneco Tour ontbrak een klinkende zege. Kittel maakte zijn debuut in de Ronde van Frankrijk, maar moest er in de vijfde rit de brui al aan geven door maag -en darmproblemen. 

In 2013 keerde Kittel met revanchegevoelens terug naar de Tour. Met onder andere een derde opeenvolgende zege in de Scheldeprijs op zak trok hij naar de Ronde van Frankrijk als grote uitdager van Mark Cavendish. De Duitser slaagde in zijn opzet en won maar liefst vier ritten, voor het eerst in vier jaar was het niet ‘Cav’, maar wel Kittel die op de Champs-Elysées de handen in de lucht stak. Een overwinning die de machtsoverdracht in het spinterswereldje symboliseerde, want in 2014 ging de Duitser gewoon door met winnen. In de Giro moest hij maar drie etappes meerijden om met twee ritwinsten naar huis te gaan, zo won hij minstens één rit in alle drie de grote rondes. In de Tour spurtte Kittel net zoals het jaar voordien vier keer het snelst. 

Het succes bleef niet duren voor Kittel, door een virus kende hij in 2015 een snertseizoen, maar er waren ook geruchten over een depressie. Slechts één keer kon de Duitser zegevieren, in de Ronde van Polen. Verder reed Kittel geen enkele grote ronde dat jaar. Bij Giant raakte hij op een zijspoor, maar Patrick Lefevere zag er toch graten in om de Duitse spurtbom in te lijven. De manager van Quick-Step kreeg ook gelijk, want Kittel kon zijn niveau terug opkrikken: hij won voor de vierde keer de Scheldeprijs en voegde daar nog twee ritten in de Giro en een rit in de Tour aan toe. 2016 was de laatste keer dat de Duitser een grote ronde kon uitrijden.

In de Ronde van Frankrijk van 2017 stond er geen maat op Kittel: hij sprintte zijn concurrentie op lengtes, of hij uit tweede positie of uit tiende positie aan de sprint moest beginnen, maakte geen verschil voor de Duitser, winnen deed hij toch. Vijf keer was hij in die bewuste Tour de snelste, een persoonlijk record, maar Kittel werd ziek en in de 17de rit haalde hij de finish in Serre-Chevalier niet: het begin van het einde.

Bij Quick-Step is de concurrentie groot en Fernando Gaviria groeit er al snel uit tot een van de nieuwe sprintfenomenen. De jonge Colombiaan won een jaar eerder vier ritten in de Giro, hij voelt zich klaar om de Tour te rijden. Kittel voelt het warm worden onder zijn voeten en verkast naar Katusha. Dat bleek snel een weinig geslaagd huwelijk, Kittel kon sinds 2018 slechts drie keer winnen voor het Russische WorldTour-team. Vorig jaar twee ritten in Tirreno-Adriatico, dit jaar de Trofeo Palma in Mallorca. 

Voor Kittel ging het van kwaad naar erger dit seizoen: Parijs-Nice kon hij niet beëindigen, in de Driedaagse Brugge-De Panne kwam hij er in de sprint niet aan te pas en in de Scheldeprijs, waar hij recordhouder is, werd de Duitser gewoon uit de wielen gereden. Zo staat Kittel symbool voor wat stilaan een ongeschreven regel binnen de koers is: wie de stal van Lefevere verlaat, lijkt nadien achteruit te rijden. Verhalen van een luie Kittel doen al enkele jaren de ronde. Bijvoorbeeld vorige maand liet ex-renner Jurgen Van den Broeck al vallen dat er geruchten zijn dat Kittel niet altijd leeft zoals een prof dat moet doen: “De verhalen doen de ronde dat hij te veel pintjes en wijn drinkt”, vertelde de ex-renner van Lotto toen. Vandaag komt er een nieuw dieptepunt in de carrière van Kittel: de Duitser maakte in samenspraak met Katusha bekend dat zijn contract ontbonden werd.