Vanden Stock spreekt voor het eerst over zíjn Anderlecht: “Nooit meer iets gehoord...”

Fotografen zochten hem tevergeefs tijdens thuismatchen. Roger Vanden Stock leek wel van de aardbodem verdwenen. En als dat niet het geval was, dan toch al minstens uit het Astridpark. Niet uit rancune, benadrukt de voormalige voorzitter. “Want die heb ik niet”, zei hij gisteren tijdens een interview - het eerste sinds zijn exit - aan onder meer L’Avenir en Le Soir op een evenement van de Vanden Stock Foundation in Woluwe.

“Ik heb gewoon genoten van het leven.” Dat is er ook aan te zien: de huid is gebruind. “Ik denk dat ik de afgelopen maanden maar tien dagen in België ben geweest. Voortdurend zijn Kiki en ik op reis. Ik ski bijvoorbeeld vaak - ik ken alle restaurants in de buurt van Méribel (Frans skioord, red.). En ik golf opnieuw. (lacht) Ik heb zowaar mijn swing teruggevonden.”

Het kan niet gezegd over Anderlecht. Sinds Coucke de club ongeveer anderhalf jaar geleden overnam, beleeft paars-wit een sportieve crisis. “En dat doet pijn”, klinkt het. “Want ik ben en blijf fan van Anderlecht. Ik leef mee, hoor. Als supporter zeg ik: één overwinning in de play-offs, dat is Sporting onwaardig. Genk en Club zijn weliswaar beter, maar toch... Gelukkig is er nog Yari Verschaeren. Ik geniet als ik hem bezig zie. Anderzijds baart het me zorgen dat we leunen op de schouders van een jongen van zeventien... In die omstandigheden zou het een mirakel zijn als we alsnog Europees halen. Ik hoop dat het lukt. Dan houden we tenminste die reeks van 55 jaar in stand.”

Vanden Stock had beter verwacht, toen hij ‘zijn kind’ uit handen gaf, en zegt dat hij “ontgoocheld” is. “Ik wil Anderlecht nu eenmaal altijd kampioen zien spelen, het moet aan de top staan. Ik had nooit gedacht dat we ineens zouden moeten bibberen om Europees voetbal te missen. Ik ga ervan uit dat mijn opvolgers weten wat ze doen. De toekomst zal uitwijzen of die keuzes de juiste zijn. Ik ga hen via deze weg geen raad geven.” Ook niet via een andere, want: “Ik heb geen contact met Coucke...”

Nochtans was Vanden Stock door Coucke een titel als erevoorzitter beloofd. “Maar daar heb ik nooit iets van gehoord. Ik verwacht het niet meer.” Anderlecht nodigt hem ook niet consequent uit voor thuiswedstrijden, zegt Vanden Stock. “Ik was welkom tijdens Anderlecht-KV Kortrijk, net voor de play-offs, maar toen kon ik me jammer genoeg niet vrijmaken. Sindsdien heb ik niks meer gehoord. Misschien kan het volgend seizoen nog eens. Ik sta open voor elk voorstel. Mocht ik Anderlecht nog kunnen helpen, dan zou ik geen seconde twijfelen. Ik zou zelfs advies willen geven op vrijwillige basis. Maar ik denk wel dat de benadering van hún kant dan wat zal moeten veranderen.”

Tussen de lijnen valt te begrijpen dat Vanden Stock de uithalen van Coucke (“Elke dag vallen er lijken uit de kast”) richting voormalige directie niet apprecieert. Harde uitspraken wil hij daarover evenwel niet doen. “Welke lijken? Ik wil de polemiek vermijden en zal hier niet over praten. Ik zit niet in een juridische strijd met Coucke, dus... Weet je, sowieso is Coucke een goeie zet voor de economische toekomst. Wij namen destijds meer financiële risico’s, misschien was dat niet houdbaar. Maar we deden het met een doel: ik vertelde de medewerkers elke maand dat de waarheid op het veld lag. In die optiek hebben we het toch niet slecht gedaan.” Een understatement: onder Roger Vanden Stock pakte RSCA tien landstitels.

In die successen had Herman Van Holsbeeck, nu vaak geviseerd door Coucke, eveneens een groot aandeel. “Net daarom vond ik de manier waarop Herman moest vertrekken niet correct”, zucht Vanden Stock. “Ik hou nog steeds van hem.” Waarna hij de schouders ophaalt: “Waarschijnlijk is dat één van de redenen waarom de nieuwe bestuursleden niet zo content over mij zijn, terwijl ik net het beste voor heb met Anderlecht. Voor eeuwig.”

Dat blijft zelfs zo als de geplande naamswijziging van het stadion - sinds 1983 vernoemd naar Rogers vader Constant, maar weldra wellicht wegens commerciële drijfveren het Lottopark - er komt. “Wij hebben destijds ook de naam aangepast, hé... Trouwens, officieel weet ik van niks.”

Maar ook Vanden Stock beseft: het zál sowieso gebeuren. Van het Anderlecht dat hij gekend heeft, blijft zo wel heel weinig over. Of het zou al Pär Zetterberg zijn, die überhaupt onder Coucke kwam als raadgever, maar die Vanden Stock als zijn zoon beschouwt. “Pär heeft me gebeld toen hij een aanbod kreeg. Om te vragen wat-ie moest doen. Mooi toch? Ik ben blij dat hij er is - hij bewaakt het erfgoed. Aan de andere kant: als ik zie hoe weinig hij maar te zeggen heeft... Da’s niet geruststellend.”