Aantal asielaanvragen in april met 31 procent gestegen tegenover vorig jaar

Voor het Vlaams Belang bevestigen de cijfers het faillissement van het Belgisch asiel- en migratiebeleid. Voorzitter Tom Van Grieken wijst erop dat in tegenstelling tot de algemene Europese trend het aantal asielaanvragen vorig jaar steeg met 19 procent. En die trend zet zich onder de nieuwe minister voor Asiel en Migratie, Maggie De Block (Open Vld), verder, zoals blijkt uit de recente cijfers van het CGVS.

"Terwijl het aantal asielaanvragen al sinds vorig jaar in een stijgende lijn zit, bevinden de terugkeercijfers zich in vrije val. In tegenspraak met wat ons vier jaar lang door N-VA-staatssecretaris Theo Francken werd beloofd, daalde de effectieve terugkeer - repatriëringen naar het land van herkomst en vrijwillige terugkeer - vorig jaar met liefst 15 procent. In vergelijking met 2015 gaat het zelfs om een daling van bijna 20 procent. Zowel de nieuwe stijging van het aantal asielaanvragen als het kelderen van de terugkeercijfers tonen op onmiskenbare wijze aan dat er de afgelopen vijf jaar absoluut geen sprake was van de - nochtans noodzakelijke - trendbreuk in het Belgische asiel- en immigratiebeleid", besluit Vlaams Belang.

Van Grieken betreurt dat maatregelen die een impact zouden kunnen hebben, zoals de verstrenging van de gezinshereniging of een daadwerkelijke verstrakking van het uitwijzingsbeleid, uitgebleven zijn.

Het aantal asielzoekers dat ofwel de vluchtelingenstatus ofwel de subsidiaire beschermingsstatus kreeg, daalt wel fors sinds de piek in de asielcrisis. In 2016 kreeg 57,7 procent van de asielzoekers bescherming. Dat daalde tot 50,7 procent in 2017 naar 49,1 procent vorig jaar om in de eerste vier maanden van 2019 te zakken naar 41,3 procent. Dat is het laagste cijfer sinds 2014 toen 37,7 procent erkend werd.

11.11.11, Beweging.net, Caritas Interational, Orbit VZW, Oxfam en Vluchtelingenwerk Vlaanderen vragen de volgende regering ondertussen om over de komende drie jaar minstens 8.085 vluchtelingen te hervestigen. De organisaties pleiten voor een meerjarenprogramma zodat België zijn aandeel vervult om aan de wereldwijde hervestigingsnoden tegemoet te komen.

Vandaag hebben mensen op de vlucht bijna geen veilige en legale manier om naar Europa en België te komen. Ze moeten vaak langs gevaarlijke routes om Europa te bereiken. Samen met andere legale toegangswegen is hervestiging een belangrijk instrument om de vraag naar mensensmokkel te doen afnemen.

Voor de berekening van het Belgische aandeel hebben de ngo’s rekening gehouden met voorstellen en aanbevelingen die de voorbije jaren op EU-niveau werden gedaan. Daarbij wordt onder meer rekening gehouden met het bevolkingsaantal, het werkloosheidscijfer, het gemiddeld aantal spontane aanvragen...

Het uiteindelijk doel is dat België op een structurele manier zijn aandeel vervult zodat aan de wereldwijde hervestigingsnoden kan worden tegemoet gekomen. Die noden zijn hoog. UNHCR schat het aantal vluchtelingen die nood hebben aan hervestiging voor 2019 op 1,4 miljoen.

De zes organisaties benadrukken dat hervestiging nooit in de plaats mag komen van de asielaanvragen op het Belgisch grondgebied. Ze vragen een duidelijk wettelijk kader voor hervestiging. Dat bestaat vandaag niet, noch voor het vastleggen van de Belgische hervestigingsengagementen, noch voor de hervestigingsprocedure zelf.

De ngo’s hekelen ook het gebrek aan een duidelijk politiek engagement over een langere periode. Dat maakt hervestigingsmissies minder voorspelbaar en bemoeilijkt een efficiënte planning. Dat leidde ertoe dat op 25 oktober 2018 de toenmalige staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Theo Francken, eenzijdig kon beslissen om de hervestiging van vluchtelingen voorlopig stop te zetten. Hierdoor bleven een 250-tal mensen, die klaarstonden om te vertrekken, achter in onzekerheid.