Geybels stapte naar het Europees Mensenrechtenhof omdat ze van oordeel was dat ze op onrechtmatige manier verhinderd werd om haar mandaat van senator uit te oefenen. Ze vond ook dat ze niet in beroep kon gaan tegen de beslissing van de Senaat.

Geybels werd in juli 2010 senatrice en voorzitter van Jong N-VA. Twee maanden later moest ze ontslag nemen als senator, nadat ze met haar toenmalige vriend Bas Luyten in opspraak was gekomen door een drugsverhaal in Thailand. Een drugsaankoop eindigde toen met afpersing. Toen de limiet van 10.000 euro op haar kredietkaart bereikt was, contacteerde ze toenmalige Senaatsvoorzitter Danny Pieters (N-VA) met de vraag om via de Belgische ambassade te helpen. Dat gebeurde uiteindelijk, de senatrice werd naar het vliegtuig begeleid en werd bij haar terugkomst meteen op het matje geroepen door de partij.

Ze nam tijdens die vergadering met Pieters, toenmalig fractieleider Liesbeth Homans en partijvoorzitter Bart De Wever ontslag, maar kwam daar enkele dagen later op terug. Volgens Geybels kon dat omdat haar opvolger nog geen eed had afgelegd, maar de Senaat was van mening dat het ontslag onomkeerbaar is vanaf het ogenblik dat de voorzitter van de Senaat de ontslagbrief in ontvangst genomen had. Op 9 oktober 2010 werd ze definitief uit N-VA gezet. Geybels houdt al die tijd vol dat haar ontslag onder druk gebeurde.

Geybels diende daarna tegen de N-VA een strafklacht in wegens afpersing en laster en eiste een schadevergoeding van 452.000 euro. Daarnaast dagvaardde de Lummense spoedarts ook de Senaat zelf in een poging haar zitje in de Hoge Vergadering terug te krijgen.

Het bureau van de Senaat besliste in 2010 dat het ontslag geldig was. Na de heisa was ze politiek actief voor Lumineus Lummen, maar in 2012 stopte ze volledig met de politiek. Een terugkeer naar de politiek sluit ze niet uit. 'Natuurlijk kriebelt het nog', zegt ze op Radio 1. Maar het zal niet bij de N-VA zijn. 'De partij is de afgelopen jaren van koers veranderd. Ik zou me er niet thuisvoelen.'