Klik hier voor onze digitale wielergids

Drie keer slechts finishte de Giro tot nu toe in Novi Ligure, de aankomstplaats van vandaag. Met in 1978 dus ritwinst voor Rik ‘Kamiel’ Van Linden, één van zijn negen ritzeges in de Ronde van Italië. “Maar dat Fausto Coppi daar jarenlang had gewoond, wist ik niet”, grijnst Kamiel. “Of niet meer, misschien. Wat ik nog wel weet, was dat ik in 1978 superieur was. Ik zou dat jaar drie ritten winnen en was ik niet uitgevallen als gevolg van een verschrikkelijke val, dan hadden het er veel meer geweest. Op 13 mei won ik mijn derde rit, in Silva Marina, op de eerste verjaardag van onze zoon Jeffrey. En mijn ploegmaat Johan De Muynck won dat jaar de Giro. We deelden de kamer maar stonden ook een paar keer samen op het podium. Ik als ritwinnaar, hij als drager van de roze trui. En ’s avonds hing hij die trui aan een kapstokske aan de deur.”

Alles voor de Italianen

Van Linden moest afrekenen met grote namen: Moser, Saronni, De Vlaeminck… “Ik heb meer grote namen geklopt dan omgekeerd”, lacht Van Linden. “Maar om de Italiaanse favorieten terwille te zijn, werden in dat jaar de aankomsten knap lastig gemaakt. Zo hoopten ze de echte spurters eraf te krijgen. Maar ik kon wel wat hebben. Of Novi Ligure lastig was? Ik kan het mij niet zo goed meer herinneren maar het zal wel, denk ik.”

Waarmee we probleemloos de overstap naar de editie van 2019 maken. Van Linden volgt het wielrennen nog steeds op de voet. “Ik heb zelfs in mijn werkplaats een nieuwe televisie laten plaatsen waarop ik Eurosport kan volgen”, lacht hij. “Het zijn wel lange dagen, moet ik zeggen. Ze beginnen zo vroeg uit te zenden, hé. Maar ik kijk uit tot het einde.”

Onzekere Viviani, superieure Ackermann

Een ex-spurter bekijkt de laatste kilometers héél aandachtig, zo blijkt. “Wat mij vooral is opgevallen, is hoe onzeker Viviani is. Hij vertrouwt precies zijn eigen ploegmaats niet meer. Hij zit goed in het wiel maar als er iemand anders aanzet, zie je hem direct een ander wiel kiezen. Om dan te sneuvelen in het wiel van.”

Er steekt deze Giro niet iemand echt bovenuit maar Van Linden heeft toch een boontje voor de Duitser Pascal Ackermann. “Voor mij is hij de meest complete spurter”, klinkt het. “Ondanks zijn valpartij acht ik hem vandaag zeker niet kansloos. Het is een sterke jongen en bovendien een Duitser, die kunnen tegen een stootje. Dat zijn geen flauweriken en er staat bovendien een sterke kop op. Trouwens, zo erg waren die blessures niet, hé. Maar ik heb ook een boontje voor Ewan en ben blij dat hij zijn ritje ook op zak heeft. Maar echte topspurters zijn het dan ook weer niet. Schrijf maar op: Groenewegen is momenteel de snelste van allen. En mijn favoriet voor vandaag is toch Ackermann, ondanks zijn val gisteren. Hij zag zijn voorsprong in de strijd om de puntentrui bijna volledig verdwijnen en zal revanche willen.”

Lomme Driessens

Ackermann en Démare blijven zonder tegenslag tot het eind in de Giro. Ewan en Viviani keren na vandaag huiswaarts. Of de oude generatie het lastig heeft met zo’n houding. “Dat bestond vroeger ook”, verrast Van Linden. “In 1973 was ik met Rokado in de Giro en won ik twee ritten. ‘Kamiel, ge moet morgen niet meer starten”, kreeg ik op de rustdag te horen van ploegleiders Lomme Driessens en Florent Van Vaerenbergh. Er stond immers nog de Tour op het programma, met een aankomst in Sint-Niklaas. Ze zagen me daar al in het geel rijden. Wel, ik heb geweigerd en ben in de Giro gebleven. Het zou me geen ritwinst meer opleveren maar mijn ploegmaat Herman Vanspringel won dat jaar de Touretappe in Sint-Niklaas en pakte het geel. Eind goed, al goed. Maar ik denk dat ze nu meer naar hun bazen moeten luisteren.”