Graspop 2019: jawel, de formule werkt nog

Heavy metal blijkt volop aan een revival bezig. Op elk Belgisch festival staat deze zomer wel een ‘zware’ band geprogrammeerd. Bij grote winkelketens als H&M kun je shirts van Kiss, AC/DC en Slipknot kopen. Maar het walhalla van het genre blijft Graspop.

Tijdens zijn 24ste editie mocht het festival elke dag ruim 50.000 mensen verwelkomen. Vorig jaar stroomde de wei aan de Stenehei in Dessel een eerste keer helemaal vol. Voor die XL-editie werd een extra dag toegevoegd, met Guns N’ Roses. Nu was het een Graspop zoals we er al veel zagen passeren. Maar toch opnieuw uitverkocht dus. Als er over iets geklaagd werd, was het dat het soms te druk werd op de wei. Zeker bij de populaire acts bleek het een onderneming om je een weg te banen van het hoofdpodium naar de clubtent, toiletten of drankstand.

Metal uit Mongolië

In de breedte werd er goed geprogrammeerd. Met The Hu stond zelfs een metalact uit Mongolië op het podium. De steppekrijgers uit Ulaanbaatar mochten meteen voor een volgepakte Metal Dome optreden, gewapend met neusharpen, keelgezang en drums.

De Jupiler Stage was het favoriete terrein voor fans van hardcorepunk, de Marquee voor oudere metalacts als King Diamond. De twee hoofdpodia wisselden elkaar af en stonden vooral zaterdag garant voor sterke optredens. Graspop durfde het aan om met het Poolse Behemoth een extreme blackened death metal-band op het hoofdpodium te zetten, en dat werkte wonderwel. De bluesy stonerrock van het Amerikaanse Clutch bezorgde ons en duizenden anderen kippenvel op een hete dag en stond garant voor vijf sterren. 

Maar vooral Slipknot trok de grote massa. Dagtickets voor zaterdag waren in razend tempo over de toonbank gevlogen, we durven beweren dat dat in ruime mate met deze demonen uit Des Moines te maken had. Zelden kreeg zo’n agressieve, extreme band zo veel volk op de been. Wat een wervelwind van een concert, goed voor de hoogste score van onze recensent. Gemaskerde frontman Corey Taylor vertelde hoe graag hij en zijn dolle bende op Graspop waren. Hij herhaalde het meermaals en het klonk gemeend. Een teken van respect.

Helden eren

Vrijdagnacht nam Slayer met evenveel passie afscheid. Na 34 jaar gaan de thrashmetaliconen met welverdiend pensioen. Dat betekent wat: metalfans begroeten elkaar niet met een goedemorgen, maar met een luidkeels gebruld ‘Slaaaayer!’. Het is een boutade, maar ze vat wel de geestdrift samen die deze groep teweegbrengt. Zonder hen wordt het aanpassen, ook voor de bandleden. Frontman Tom Araya stond na de laatste noten van ‘Angel of Death’ nog minutenlang na te genieten op het hoofdpodium. Graspop eert graag zijn helden. Kiss is na 46 jaar bezig aan een laatste wereldtour en ondergaat vanavond (zondagavond, WIW) als afsluiter hetzelfde lot. 

Graspop Metal Meeting verliep zonder incidenten, met enkel hier en daar een verbrande rug, een zonneslag of een verstuikte voet na het crowdsurfen. Vooral vrijdag en zaterdag heerste er een vakantiegevoel op de Kempense wei. De zomer was begonnen, de pintjes smaakten fris, de circle pits draaiden volle toeren. Zondag werd het voor veel mensen te heet. De thermometer piekte op 30 graden. En dat voelde je aan de beleving van het vermoeide publiek. Zelfs een uitstekende act als Gojira had moeite om de hele wei mee te krijgen in die tropische omstandigheden. Ze waren pal in de Classic Rock-dag geprogrammeerd (nadien volgde nog Whitesnake en Def Leppard), en speelden hard en met militaire precisie in een brandende zon. Maar iedereen stond er vooral bij te puffen. Zwarte kledij blijkt op zo’n dag het verkeerde uniform voor een muziekgenre.

Tout le monde

Heeft Graspop zich in 2019 erg vernieuwd? Nee. Werkt de formule nog? Jazeker. Eens te meer. Of je nu een CEO bent van een telecombedrijf, drummer bij Triggerfinger, arbeider bij DAF Trucks of poetsvrouw: iedereen voelt zich er welkom. 

Graspop heeft al haast een kwarteeuw iets tribaals. Wie van zware gitaren houdt, weet steevast waar terecht. We hoorden Pools, Braziliaans, Duits, Frans en plat Kempisch aan de Stenehei in Dessel en zagen families, koppels, jonge verliefden en vrienden-voor-het-leven. Graspop gaf hen allemaal een wij-gevoel. Dit weekend eind juni zetten ze allemaal graag in hun agenda. Op die manier kan dit festival nog lang de tand des tijds doorstaan. Zolang er bands zijn die hun gitaren luid doen klinken, is er een toekomst. Hell yeah.