De culturele zomer van Marnix Peeters: ‘Deze zomer ga ik voor het eerst ‘Zo donker buiten’ eens lezen’

Welke boeken zitten in uw reiskoffer?

“Het klinkt misschien mega-onnozel, maar deze zomer ga ik voor het eerst Zo donker buiten eens lezen – het boek dat ik over de dood van mijn moeder schreef. Dat is er in een jaar tijd uitgegutst, maar sindsdien heb ik het niet meer durven op te pakken. Zelfs tijdens lezingen vroeg ik tot nu toe altijd iemand anders om er hardop uit voor te lezen. Het is ook niet iets wat ik op 1-2-3 kan naar binnen happen, daar ga mijn tijd voor nemen. Ik ben wel benieuwd hoe mijn herinnering van dat verdriet veranderd is.

“Daarnaast gaat, wegens zó goed, De man die de taal van de slangen sprak van Andrus Kivirähk mee. Dat lees ik om het half jaar opnieuw. Enorm jammer dat dat boek niet meer aandacht heeft gekregen. Het gaat over een fabelachtige wereld, waarin de mensen nog met dieren kunnen praten. Een gave die verloren aan het gaan is, want de meeste mensen zijn in de stad gaan wonen. De spanning tussen de natuurmens en de cultuurmens is hallucinant goed beschreven. Het heeft een echo van fantasy, maar dan zonder te ‘peuters’ te zijn, met Lord of the Rings moeten ze bij mij niet afkomen.”

Welke tv-reeks moeten we nu dringend inhalen?

“Chernobyl, zegt iedereen zeker? Bon, is natuurlijk ook gewoon een steengoede serie. Maar doe mij dan maar Olive Kitteridge. HBO maakt sowieso goede fictie. En de miniseries die ze tegenwoordig maken zijn perfect voor mij. Dikke vette plakken om in één avond uit te kijken. Frances McDormand vertolkt op geniale wijze hoofdpersonage Olive, een gepensioneerde leerkracht die van de pot gerukt is. Een uitgesproken vrouw, die van nature wantrouwig staat tegenover de dingen. Ik hou van dat soort series, waarin de personages een goede psychologische ontwikkeling hebben.

“Daarnaast herbekijk ik, keer op keer, de reportages van Maurice De Wilde op YouTube. Maurice was een journalist uit staal, de serie De tijd der vergelding over het Belgisch collaboratieverleden is mijn persoonlijke favoriet. Vooral aflevering vier over Meensel-Kiezegem. Ellenlange interviews waar Maurice de pieren uit de neus vroeg, maar altijd gravend om beide kanten van de kwestie te laten zien. Het komt ook gewoon uit een andere tijd, stel je nu voor dat iemand zou opendoen met SS-uniform aan. Dat mag niet meer op televisie nu. Ik ben ook alle plaatsen uit die aflevering gaan bezoeken. Waar ze de collaborateurs hebben geëxecuteerd, het graf van de pastoor in die aflevering, ik had echt het gevoel die mens te kennen. Dát is mijn cultuur, geen expo’s. Die vraag hoef je me dus al niet meer te stellen.”