Johan Bruyneel heeft vooral een probleem met de conclusie van het Usada-rapport dat er binnen de US Postal-ploeg een dopingprogramma was. Als renner was hij zelf jaren prof in het epotijdperk, waardoor hij naar eigen zeggen dus uit ervaring praat en dat programma in De Telegraaf wil ‘nuanceren’.

“Uit eigen ervaring wist ik welke wegen renners bewandelen om aan epo te geraken. Ik snapte de vraag van de renners die bij ons aanklopten. Deed je niet mee aan deze medische begeleiding, dan werd je als een bal in een flipperkast alle kanten op gereden. Als de renners in die jaren niet de vraag om medische begeleiding bij de ploeg konden neerleggen, gingen ze zelf op zoek. Dan kwam je bij kwakzalvers als Eufemiano Fuentes terecht of begon je op eigen houtje epo te injecteren. Daarom heb ik ook zo’n probleem met de conclusie dat er binnen onze ploeg een dopingprogramma was. Epo kon je in veel landen zo bij de apotheek krijgen en iedereen kon dat eigenlijk gewoon zelf injecteren. Het was niks ingewikkelds.”

“Als de vraag van een renner kwam, wist je dat ’nee’ geen antwoord was. Wanneer renners zelf aan de slag gaan, beginnen immers pas echt de problemen. De toekomst van de ploeg kwam in gevaar wanneer we met een positieve dopingtest te maken kregen. Zeker met een Amerikaans overheidsbedrijf als US Postal als sponsor. Voor ons waren er twee basisprincipes. De gezondheid van de renners mocht nooit in gevaar komen en er mocht nooit een renner positief testen. Daarom stelden wij onze hematocrietgrens niet op 50 zoals de UCI deed, maar een stuk lager op 48.”

Dat er in het Usada-rapport staat dat je binnen de US Postalploeg aan het dopingprogramma moest meedoen om in aanmerking te komen voor een plek in de Tourselectie, ontkent Bruyneel ten stelligste. “De grote jongens die van andere ploegen kwamen, wisten hoe de top in het wielrennen in elkaar zat. Niemand schrok van wat er bij ons gebeurde. Met de hand op mijn hart kan ik zeggen dat ik nooit iemand verplicht of aangespoord heb om iets te doen of te nemen. De renners zijn altijd de smekende partij geweest. Wij hebben nooit iemand een revolver tegen zijn hoofd gezet.”

“Het klopt dat we schade aan de wielersport hebben toegebracht”

“Het klopt dat we schade aan de wielersport hebben toegebracht. Maar dat kwam omdat we deel uitmaakten van een generatie. Een generatie die zelf niet heeft gekozen om te fietsen in het epotijdperk. Iedereen werd geconfronteerd met dit jarenlang onoplosbare probleem. We hadden te maken met dit onopspoorbare product en moesten daar een weg mee zie te vinden. Zoals iedereen dat in die jaren moest. Van renners tot dokters tot managers. Iedereen. Indien er een keuze was, had echt niemand voor epo gekozen. Maar als je op het hoogste niveau wilde blijven fietsen, kon je niet anders dan hier aan mee te doen.”

Lees hier het volledige interview in de Telegraaf