De week van Véronique De Kock: “Ik was een waterrat, net als mijn zonen nu”

Fly me to... het zuiden van Spanje. Meestal gaan we tijdens de zomervakantie met de wagen op reis, maar onze bestemming ligt op twee dagen rijden, en dat is van het goede te veel. Voor de kinderen, maar ook voor mij. Maximilien en Sébastien zijn het vliegen ondertussen ook al gewoon. Voor hen is dat bij wijze van spreken als de bus nemen, maar ook al duurt de vlucht niet lang, aan boord moet ik wel het nodige entertainment voorzien. De jongste speelt spelletjes op de iPad en kijkt films, de oudste leest graag typische tienerboeken. Thuis hebben we ondertussen al een kleine jeugdbibliotheek. Natuurlijk vind ik het goed dat hij veel leest, alleen zou het nog beter zijn mocht hij tijdens het schooljaar ook eens wat vaker een cursus in zijn handen nemen...

Herken je dat beeld van kinderen die vastgekluisterd zitten aan hun smartphone of tablet, zelfs op de mooiste vakantiebestemming? Ze beseffen het zelf niet, maar te lang is gewoon ongezond. Daarom moeten Maximilien en Sébastien zich verplicht houden aan maximaal één uur per dag. Uiteraard nooit aan tafel, maar verder mogen ze zelf kiezen wanneer ze hun uur opgebruiken. Voor de rest blijft de iPad in mijn zak of zelfs op de kamer. Als ouder moet je natuurlijk het goede voorbeeld geven, maar ik moet toegeven dat ik zelf wel altijd mijn gsm binnen handbereik heb, net als Manuel. Maar ja, wij moeten nu eenmaal bereikbaar zijn voor onze job.

Ik zorg altijd wel voor voldoende afleiding voor de jongens. Daarom babbel ik ook waanzinnig veel met Sébastien. Tot vervelens toe voor hem. Tijdens het schooljaar zit hij op internaat en in de vakantie wil ik die tijd met hem inhalen... We spelen ook veel gezelschapsspelletjes, en uiteraard ravotten mijn twee waterratten ook graag in het zwembad. Dat hebben ze van mij. Mijn ouders moesten me vroeger letterlijk uit het zwembad slepen. Soms zelfs met blauwe lippen van de kou! Ik heb de jongens al op jonge leeftijd op zwemles gestuurd, maar toch verlies ik ze geen seconde uit het oog als ze in het water zitten. Een ongeluk is snel gebeurd, dat lees je helaas elke zomer weer in de krant...

Tot volgende week!