Iedereen kan lief doen, zelfs klootzakken
Katrin Swartenbroux luistert gesprekken af op een Belgisch terras.
“Sorry, als ik effe mag onderbreken, waarom vallen vrouwen altijd op klootzakken?”
“Excuseer?”
“Ja, waarom gaan jullie nooit eens voor ne goeie jongen?”
Patine, Antwerpen
Ze hadden enkel een icetea en een droge witte wijn besteld, maar toch kregen de meisjes een extra portie levenswijsheid van een veel oudere man voorgeschoteld. Zeg nu nog eens dat babyboomers niet inzitten met de generaties na hen. “Wat is een goeie jongen dan volgens u?”, benaderde een van hen de traktatie voorzichtig. Zijn antwoord, “gewoon, ne lieve gast”, bleef als een afgezogen olijvenpit op het terrastafeltje liggen.
Toegegeven. Ik had voor dit tafereel eigenlijk mijn huis niet moeten verlaten. Maar voorlopig word ik betaald om op café te gaan, niet om in mijn luie zetel door mijn telefoon te swipen op zoek naar een jongen die de inborst en het charisma van Spider-Man heeft, maar die niet per se hoeft op te scheppen over hoe ver hij kan schieten. Ziet u, heel wat heteroseksuele mannen die zichzelf met het geweld van een stomdronken bestuurder op een trekhaak op de datingmarkt storten, gaan meestal prat op twee dingen in hun Tinder-profiel. Hun lengte, en het feit dat ze een ‘nice guy zijn’.
Dat laatste overgieten ze met een saus zo bitter dat je er bij een aftastend gesprek meteen je vingers aan brandt, het gevolg van een afwijzing door een vrouw die ‘uiteindelijk bij nen echte loser is beland’. ‘Goeiegast’ is het resultaat van brakke logica. ‘Ze valt niet voor mij, wel voor iemand die haar slecht behandelt, dus ik ben de facto iemand die haar goed zou behandelen.’ Alsof een gewelddadige relatie een keuze is, in plaats van iets wat iemand overkomt. Alsof het enige wat haar wegdrijft van zijn fantastische zelf een voorliefde is voor alle dingen die kut zijn. Dat laatste kan enkel in het letterlijke geval correct zijn.
‘Lief’ is geen karaktereigenschap. ‘Lief’ zegt niets over een persoon, behalve het vermoeden dat hij of zij wel zou remmen wanneer plots een dier de weg oversteekt. Et alors Joris, moeten we daarvoor door de knieën gaan? Iedereen kan lief doen. Zelfs klootzakken kunnen lief doen – iets wat heel wat vrouwen al proefondervindelijk ontdekten. Het is een nietszeggend woord, perfect om een klammig washandje op een koortsig voorhoofd te beschrijven, zelden om een volledig persoon te omvatten. Tenzij die persoon evenveel charisma heeft als bovenvernoemd klammig washandje. Daar wordt niemand warm van. Nat evenmin.
Vrouwen vallen niet op klootzakken. Maar ‘goh ja, tis wel ne lieve’ is geen verkoopargument. Vrouwen vallen op gedrevenheid, passie, intelligentie, humor, interesses, lichaamshouding, uitstraling en geur. Sommige vrouwen vallen op stoerdoenerij. Sommige vrouwen vallen niet op mannen. En soms is de klik er gewoon niet.
Mannen die het moeilijk hebben dit te verteren, mogen zich troosten met de wetenschap dat het ‘Nice Guy Syndrome’ volgens Urban Dictionary een officiële aandoening is. Vooralsnog worden de dates waarin u uw voormalige vlam al tandenknarsend door het slijk haalt, echter nog niet terugbetaald door de ziekenkas.