Diana’s laatste momenten door de ogen van hulpverleners: "Er hing geen druppel bloed aan haar, ik dacht dat ze het zou overleven"

Na tweeëntwintig jaar dienst bij de brandweer van Parijs, is Gourmelon vandaag al een paar jaar op pensioen. Maar op de dag van het ongeval was zijn team, aan het begin van zijn carrière, nog als eerste ter plekke. "We waren slechts drie minuten van de Pont de l'Alma-tunnel verwijderd", herinnert hij zich. "Wij waren het eerste team dat hen te hulp moest schieten. We behandelden het net als elk ander ongeval en gingen meteen kijken of er iemand gewond was en wie er nog leefde."

In de tunnel zouden ze het auto-wrak vinden waarin prinses Diana, haar vriend Dodi Al-Fayed en hun chauffeur Henri Paul om het leven kwamen. Zowel Al-Fayed en Paul werden ter plaatste doodverklaard. "Het was vreselijk", verklaarde Sebastian Dorzee tien jaar geleden al. Hij was de eerste politieagent ter plaatse. "Diana heeft haar geliefde voor haar ogen zien sterven. Ze wist perfect wat er aan de hand was.”

Gourmelon repte zich bij het zien van het ongeval meteen naar de Mercedes, waarin Diana zich bevond. Zonder het goed en wel te beseffen, hoorde hij haar laatste woorden. "De auto was een zooitje. Ze zag er verbazend oké uit om uit dat wrak te komen. Ze had een lichte verwonding aan haar rechterschouder, maar verder zat er geen spatje bloed op haar. Toen ik de deur openbrak lag ze op de vloer van de achterbank. Ze bewoog een beetje dus ik zag dat ze leefde. Ze vroeg me: 'Mijn God, wat is er gebeurd'? Ze had de hele tijd haar ogen open en was bij bewustzijn. Ik had er een goed oog in."

Volgens verschillende bronnen zouden Diana’s laatste woorden echter anders hebben geklonken. “Hij heeft me vermoord”, zou ze gezegd hebben. “Die rotzak heeft me vermoord, hoe moet het nu verder met mijn jongens?" Maar dat is volgens de hulpdiensten een urban legend. 

Die hele tijd had Gourmelon er geen benul van wie hij aan het behandelen was. "Ik heb naast haar gezeten en hield haar hand vast om haar te kalmeren, terwijl ik haar zuurstof gaf. Toen we haar uit het wrak hadden bevrijd, stopte haar hart ermee. Zelfs toen heb ik nooit gedacht dat ze zou sterven. Ik begon meteen met de hartmassage en reanimeerde haar, ze begon weer te ademen."

"In eerste instantie was ik erg blij. Als eerste hulpverlener te plaatse wil je levens redden, en dat is wat ik dacht dat ik gedaan had. Zover ik wist leefde ze en zou ze het ook overleven. Dat verwachtte ik dan ook toen de ambulance haar kwam halen en ik was opgelucht. Later hoorde ik dat ze in het ziekenhuis was overleden, er waren blijkbaar ernstige inwendige letsels."

"Die nacht en dat voorval zullen me altijd bijblijven. Ik wist niet dat ik met prinses Diana te maken had, tot één van de medische hulpverleners in de ambulance het me vertelde." Sindsdien heeft hij dan ook jarenlang gezwegen over het ongeluk, uit respect voor Diana's familie. “Als brandweerman was ik trouwens lid van het leger, waardoor ik zelfs niets mocht vertellen als ik dat zou hebben gewild. Maar nu ben ik op pensioen, dus mag het wel, en meer dan twintig jaar na haar dood wilde ik mijn verhaal graag delen."