Vier ‘trofeehoofden’ gevonden die door Inca’s werden tentoongesteld om anderen schrik aan te jagen

Geschiedkundigen suggereren al langer dat de Inca’s – het indianenvolk dat vanaf de dertiende eeuw tot aan hun nederlaag in 1572 in Zuid-Amerika leefde – lichaamsdelen van andere volkeren gebruikte om te tonen hoe ze hun vijanden hadden verslagen. Al werd er nooit eerder tastbaar bewijs gevonden om die theorie te staven. Tot nu dan toch.

Chili, de plaats waar de vier bewerkte schedels in 2003 vanonder een afvalberg van Inca’s werd gehaald, bevond zich tijdens de dertiende eeuw in het noorden van het Inca-rijk. Copiapó, de exacte locatie waar de schedels werden teruggevonden, was in die periode nog maar net veroverd door het ‘almachtige' indianenvolk. 

Verder werden de hoofden zonder de rest van het lichaam en zonder geschenken begraven: zeer ongebruikelijk. Meer zelfs, de schedels werden tussen het oud afval teruggevonden. Dat alles suggereert dat de schedels gebruikt werden als trofeehoofden.

Rest nog de vraag van wie die trofeehoofden waren. Na onderzoek blijkt dat drie van de vier schedels afkomstig zijn van vrouwen. Van de vierde schedel is het geslacht onbekend, wel konden de onderzoekers achterhalen dat het een kind moet zijn geweest dat tussen de 11 en 13 oud was. De drie overige slachtoffers waren vrouwen tussen de 15 en 35 jaar oud. Bovendien vertoonden ze allemaal sporen van ondervoeding. Iemand miste zelfs elf tanden.

Volgens de onderzoekers kozen de Inca’s er bewust de zwakkere en ongezonde slachtoffers uit om duidelijk te maken dat harde werkers wél beloond werden.