Papa of mama uit de kast zoals Joke Devynck? Zo pak je het aan als ouder

Actrice Joke Devynck ging op de Ensors met heel wat aandacht lopen. De reden: op de rode loper toonde ze voor het eerst haar vriendin en zo outte ze zich in het openbaar. Eerder had de ster uit ‘Flikken’ en ‘Vermist’ een 19 jaar durende relatie met Johan Heldenbergh. Samen hebben ze drie kinderen: dochter Tita (17) en de 16-jarige tweelingbroers Cosmo en Jona. 

Net zoals Joke zijn er nog heel wat mama’s die na een lange heterorelatie kiezen voor een vrouw aan hun zijde. Een beetje opvallend, maar zeker niet uitzonderlijk. “Als ouder uit de kast komen is toch nog een tikje anders dan bij jonge mensen. Je hebt immers een extra rol gekregen en voelt je verantwoordelijk voor je kinderen. Hen moet je ook een duidelijke uitleg geven over de situatie en eventuele veranderingen die nog op komst zijn”, reageert opvoedingscoach Steven Gielis van vzw Zitdazo.

Maakt de ouderrol het gesprek ook moeilijker? Niet per se, stelt de opvoedkundige. “Kinderen aanvaarden hun moeders en vaders meestal onvoorwaardelijk. Als ouder moet je dus niet beginnen doemdenken. Het is vooral belangrijk dat je het gesprek niet uit de weg gaat." 

Als je niet goed weet hoe je hierover moet babbelen met je kroost, kan je een luisterend oor aanspreken. Gielis: “Praat erover met iemand die jij graag ziet, die je ondersteunt én die je kinderen kent. Idealiter is dat je ex-partner, maar dat kan evengoed iemand anders zijn. Probeer samen in te schatten hoe je kinderen zouden reageren. Misschien ziet je zoontje er geen graten in, maar zal je dochter boos worden. Door hier op voorhand over na te denken, kan je het gesprek goed voorbereiden.”

Als je weet wat je gaat zeggen, moet je ook voldoende tijd vrijmaken. “Het is geen onderwerp dat je ‘s avonds na een drukke schooldag op tafel legt. Plan het in een weekend en reken er wat tijd voor uit”, tipt Gielis. 

Volgens de opvoedkundige kiezen sommige ouders ervoor om hun gevoelens neer te pennen in een brief. Zelf geeft hij de voorkeur aan een face-to-facegesprek. “Dan kan je duidelijk zeggen waar het op staat, zonder zaken te verbloemen, én zie je meteen de reactie van je kinderen. Het kan zijn dat ze je een knuffel geven en er verder niet bij stilstaan, maar het is ook mogelijk dat ze negatieve gevoelens tonen. Wie weet zijn ze boos, verdrietig of bang omdat ze met veel vragen zitten. ‘Gaat mijn mama of papa zich anders gedragen? Wat gaat er allemaal veranderen?’ Dan is het jouw taak om hen gerust te stellen en hun gevoelens te erkennen. Zeg dat je merkt dat ze geschrokken of boos zijn en dat die emoties normaal zijn. Het zal gewoon wat tijd vragen om te wennen aan de situatie.”

Niet alle kinderen zijn even mondig. Sommigen zeggen dat alles oké is of zijn wat stilletjes. “Probeer actief te luisteren”, aldus Gielis. “Luister niet alleen naar wat er uit de mond van je kind rolt, maar analyseer het gedrag van je kleintjes en lees tussen de regels. Gaat het wat moeilijker op school? Of gedragen ze zich stout op het thuisfront? Reageer dan niet boos, maar stel jezelf de vraag welke boodschap er in dat kattenkwaad schuilt en hoe je kroost zich voelt.”

“Je moet er niet van uitgaan dat alles in het honderd zal lopen”, nuanceert de expert. Wees geduldig. Ook als je dochter of zoon in eerste instantie reageert met slaande deuren. Geef het tijd: probeer de situatie niet meteen te counteren en te verbeteren. Laat de dipjes er gewoon zijn, want die horen bij het leven, en dat is een belangrijke les om mee te geven aan je kroost. Pols ook regelmatig hoe je kinderen zich voelen. Stel diepgaandere vragen, controleer of ze nog met vragen zitten en probeer die zo helder mogelijk te beantwoorden. Na verloop van tijd zal iedereen wennen aan de nieuwe situatie en die accepteren.” 

Als ouders bang zijn voor reacties van leeftijdsgenoten van hun kinderen, is het een goed idee om de school in te schakelen. “Doorgaans zijn kinderen heel verdraagzaam. Ze zullen nooit spontaan zeggen: ‘Jij hebt twee mama’s en dat is vreemd’. Meestal zijn het de ouders en andere volwassenen die hun reacties gaan sturen. Daarom kan je vragen dat de school een oog in het zeil houdt en dat ze eventueel lgbt als thema bespreken in de klas.”

Blijft de communicatie moeilijk verlopen? Dan kan je hulp zoeken bij vrienden of familieleden, of aankloppen bij de huisarts. “Een dokter kent de sociale kaart in de buurt en kan je gemakkelijk doorverwijzen naar een therapeut of een professional.”