Zaterdagavond, ongeveer een uur na affluiten van de wedstrijd Antwerp - Cercle Brugge. Didier Lamkel Zé verlaat de Bosuil. Pet achterwaarts op het hoofd. Rugzakje om de schouder. “Didier, een selfie?!” Tussen de hoofdingang van het Bosuilstadion en zijn nieuwe huurappartement 350 meter verderop krijgt hij ongeveer elke afgelegde meter minstens één keer de vraag om op de foto te gaan. Jong en oud, vrouw en man, dronken en nuchter. Iedereen wil met zijn of haar held op de foto.