Geen debat, wel groot schouwspel in Vlaams Parlement: smakelijk was dit niet, beste politici
"Smakelijk hé. En een goed weekend." Leden van de meerderheid reageren smalend als oppositiepartijen Vlaams Belang, SP.A, Groen en PVDA de Koepelzaal van het Vlaams Parlement verlaten. Ze zijn er niet over te spreken dat de regering de begrotingscijfers niet wil lossen. Wat volgt, is een debat van de meerderheid met zichzelf. En een spelletje Angry Birds.
De politiek heeft zichzelf gisteren alleszins geen dienst bewezen in het Vlaams Parlement. De nieuwe Vlaamse regering wilde na de regeerverklaring van minister-president Jan Jambon woensdag het debat daarover gisteren beperken tot “de inhoud”. Geen cijferdiscussies dus.
Dat is op zich vreemd, want tijdens de onderhandelingen kregen wachtende journalisten voortdurend te horen: "Cijfers en inhoud, dat is eigenlijk hetzelfde. Jullie schrijven en zeggen te veel dat het nog enkel over de begroting gaat. De begroting dat ís ook inhoud." Nu dus niet meer dan?
Zélfs de fractieleider van N-VA, Wilfried Vandaele, spaart de eigen minister-president niet
De oppositie bleef aandringen, maar de meerderheid hield voet bij stuk. Officieel omdat de cijfers nog niet klaar zijn. De begroting 2020 is zelfs nog niet gemaakt. Dat gaat nog een maand duren. De cijfertabellen uit de onderhandelingen zijn nog niet “gevalideerd” zoals dat heet, tot in de puntjes juist gezet door de administratie.
En, zo klonk het ook: we hebben eergisteren een regeerverklaring gehad, geen Septemberverklaring. Bij het eerste horen traditiegetrouw geen cijfertabellen, bij het tweede wel.
Nochtans, het was de minister-president zelf die in zijn toespraak zei: ik hou mijn eerste Septemberverklaring (in oktober, maar goed) en vooral: alles staat of valt met het budgettaire plaatje. Tja, dan hoef je niet verbaasd te zijn dat de oppositie die meteen vraagt. Zeker als je op een diner van het Vlaamsgezinde magazine Doorbraak (de eigen achterban dus) de avond voor het debat nog verklaart: de cijfers liggen op mijn bureau, maar ik ben niet geneigd ze te geven.
Bekijk hieronder het verslag uit "Het Journaal" van de bewogen voormiddag in het Vlaams Parlement gisteren en lees verder onder de video:
Een bron binnen de meerderheid noemt dat dom, onnodig en stoerdoenerij. Zélfs de fractieleider van N-VA, Wilfried Vandaele (tot voor kort parlementsvoorzitter en fractieleider geworden hoewel hij daar eigenlijk geen zin in had), spaart de eigen minister-president niet. Hij heeft, ik citeer “de gemoederen nodeloos opgejut”.
Stel dat de cijfers vandaag vrijgegeven zouden zijn, dan zou het debat vooral daarover gaan. En dat zou bijvoorbeeld lastig kunnen zijn voor CD&V
Waarom die cijfers dan toch niet geven? Is het omdat er dingen in staan die we nog niet weten? Voor een stuk wel. Waar we namelijk nog geen goed zicht op hebben, zijn de besparingen.
Stel dat de cijfers vandaag vrijgegeven zouden zijn, dan zou het debat vooral daarover gaan. En dat zou bijvoorbeeld lastig kunnen zijn voor CD&V, een partij die al een lastige week achter de rug heeft (met kritiek op het akkoord en op het ministerschap van voorzitter Wouter Beke). CD&V wacht ongetwijfeld bakken kritiek van de linkse oppositie, maar de partij moet uiteindelijk wel op het groene knopje drukken en het vertrouwen geven aan de nieuwe regering. En kijk, dat is intussen zelfs al gebeurd. Er is al gestemd, nog voor het debat echt gevoerd is.
Qua schouwspel heeft de nieuwe regering haar start alleszins niet gemist. Maar fraai was anders
Want wat we gisterenmiddag, na het vertrek van de oppositie, gezien hebben, was natuurlijk geen debat. De drie fractieleiders van de meerderheid hebben het akkoord gewoon verdedigd. Er is één kritische vraag gesteld, door een liberaal. Eén. Als het parlement klaagt dat het soms te veel als louter een applaus- en stemmachine wordt gezien, dan was deze gang van zaken alleszins niet de manier om daar iets aan te doen.
Het feit dat de minister-president intussen op zijn telefoon spelletjes speelt, terwijl zijn eigen meerderheid met lof staat te zwaaien, helpt de rol van het parlement ook niet echt vooruit. Ook al zegt Jambon dan achteraf dat hij het parlement volop respecteert, maar geen politieke (o ironie) spelletjes wil spelen.
Ook het weglopen van de oppositie draagt trouwens niet bij tot de waardigheid en slagkracht van het parlement. De tactiek van de lege stoel oogt spectaculair, maar er waren manieren genoeg om te blijven zitten en toch telkens het punt van de cijfers opnieuw te maken. Qua schouwspel heeft de nieuwe regering haar start alleszins niet gemist. Maar fraai was anders. En de Vlaming had er eigenlijk niks aan.
Bekijk hieronder de analyse uit "Het Journaal":
