Arco is het vehikel waarmee de christelijke arbeidersbeweging participeerde in Dexia, de bankgroep die in 2011 over de kop ging. Daarbij zagen 800.000 Arco-coöperanten zo’n 1,5 miljard euro in rook opgaan. CD&V heeft altijd beloofd dat de Arco-coöperanten deels vergoed zouden worden, maar daar kwam niets van in huis.

Dat de kandidaat-voorzitters de Arco-fiche kregen, bevestigde één van de zeven kandidaten Walter De Donder in De Ochtend op Radio 1. De fiche blijft ijveren voor een tegemoetkoming en wijst erop dat het “gunstige” arrest van het EU-gerechtshof in Luxemburg van 7 september 2018 een “schadevergoeding (plan B) aan Arco-coöperanten juridisch mogelijk” maakt. “Als we dat ooit beloofd hebben, moet we dat ook doen”, zegt De Donder. Al zegt hij ook: “Het zal sowieso moeite kosten, en ik denk dat in dit dossier CD&V altijd een beetje zal verliezen. Als we iets doen voor die gedupeerden, zullen diegene die er niet bij betrokken zijn, ons verwijten dat we er iets voor doen. Doen we niets, dan zullen de gedupeerden zeggen dat het onze schuld is dat er niets gebeurt. Dus we zijn altijd een beetje schuldig.”

“Tijd om achter ons te laten”

Opvallend: andere kandidaat-voorzitter Raf Terwingen zei in De Ochtend dat het hem geen goed scenario lijkt om het dossier mee te nemen naar de onderhandelingstafel: “Volgens mij moeten we het dossier uit de politiek halen. Dat hebben we geprobeerd, maar dat lukt niet. Het blijft een juridische situatie. Het feit is dat het politiek niet opgelost raakt. Zo gaan we er echt niet geraken.”

De coöperanten hebben wel recht op hun geld, benadrukt hij. “Maar ik stel voor dat we de discretie erover bewaren en niet zoals andere kandidaat-voorzitters nu doen: het op tafel leggen en afdwingen en daar weer sterke woorden over spreken. Het moet niet als trofee op tafel worden gelegd om die dan te kunnen binnenhalen.”

Kandidaat-voorzitter Sammy Mahdi vindt dan weer dat het tijd is om Arco achter zich te laten: “We hebben ons best gedaan de voorbije jaren om een oplossing voor de Arco-aandeelhouders te zoeken”, zegt hij in De Standaard. “Maar de politieke en de juridische realiteit blijken weerbarstig te zijn. Andere partijen staan op de rem, en juridisch lijkt het niet zo makkelijk om een sluitende oplossing in elkaar te steken. Op een bepaald moment gaan we toch moeten toegeven dat we gedaan hebben wat we konden, maar dat het niet zal lukken. Volgens mij is dat moment nu gekomen.”

“Dat Arco boven ons hoofd blijft hangen, is nefast voor ons imago, en maakt het erg moeilijk om dat in de komende jaren weer op te krikken, ook al zijn wij niet de schuldigen als partij.”

Zowel Mahdi als Terwingen benadrukken dat ze de fiche niet interpreteerden als instructies, maar eerder als situatieschets. Dat sowieso niet iedereen op dezelfde lijn zit rond dit dossier, is duidelijk. “Maar er mag wel wat verschil zijn tussen de kandidaten”, zegt Terwingen nog.

Een andere kandidaat-voorzitter, Christophe Vermeulen, zegt op Twitter dat de “Arco-zelfkastijding al veel te lang duurt”. “Wij vechten zonder steun andere partijen. Als er geen oplossing op tafel komt die juridisch sluitend is en een compensatie garandeert zie ik niet in waarom we niet eerlijk kunnen zijn. Of ons opnieuw politiek zouden laten gijzelen.” Vincent Van Peteghem wil dan weer niet meer meedoen aan “de politieke ruilhandel”.