Ex-marathonloopster Van Landeghem spant proces aan tegen Jacques Rogge: “Je voelt gewoon dat dit verhaal niet klopt”

Van Landeghem, op dat moment wereldtop in de marathon, werd in 1988 niet enkel ten onrechte weggestuurd van de Spelen. De gewezen afstandsloopster werd ook voor twee jaar geschorst. Net voor de start van die Spelen zouden in haar A-staal sporen van doping zijn aangetroffen. Jacques Rogge was toen de Belgische delegatieleider. “Meneer Rogge is de enige die weet wat er toen exact gebeurd is en hoe het fout is kunnen gaan. Maar hij blijft zwijgen”, zegt Van Landeghem.

Van Landeghem ontkende alle beschuldigingen en werd in december 1988 vrijgesproken wegens procedurefouten door de Beroepscommissie van de Vlaamse Atletiekliga (VAL). De VAL oordeelde dat er een schending van de rechten van de atlete had plaatsgevonden. In de lente van 1989 werd die vrijspraak ook bevestigd door de Internationale Atletiekfederatie IAAF. Recent bleek, na onderzoek door enkele experten, onder wie professor Peter Van Eennoo, dat de analyse van het staal door het dopinglab in Seoel eigenlijk niet aan de minimumvereisten voldeed en nooit als positief mocht worden gelabeled.

Pas vorig jaar volgden excuses van het BOIC. Maar ondanks die verontschuldigingen besloot Van Landeghem het BOIC toch te dagvaarden, nadat er nieuwe feiten opdoken. De ex-atlete eiste 25.000 euro van het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité, maar de rechtbank wees die vordering in mei van dit jaar af omdat ze “grotendeels verjaard en voor het overige ongegrond” was.

Ook tegen Rogge spant Van Landeghem nu dus een zaak aan. “Ondanks mijn vrijspraak is hij blijven insinueren over een positieve dopingtest die ik zou hebben afgelegd”, aldus Van Landeghem. “Een paar jaar geleden (op een lezing in 2014 in Oostkamp waar Van Landeghem zelf ook van de partij was, red.) heeft hij effectief nog verwijzingen gemaakt naar een dopingtest van mij in Seoel die positief zou zijn geweest. Ik ervaar dat als een soort blijvend stigmatiseren. Het gaat niet enkel over 1988, maar ook over de voorbije jaren.”

Van Landeghem stuurde Rogge onder meer een aangetekende brief om opheldering te vragen, maar daar kwam volgens de ex-atlete geen reactie op. “Er is een reactie geweest van het BOIC, maar dat was geen antwoord op mijn vraag wat er is misgelopen. Van Rogge persoonlijk is er nog nooit een antwoord gekomen en dat wringt, omdat Rogge mijn vrijspraak nooit aanvaard heeft en insinuaties heeft blijven maken. Wat ik vooral wil bereiken met deze rechtszaak is dat de persoon die mij gesommeerd heeft om die test af te leggen (Rogge, red.), verantwoording aflegt. Ook voor het feit dat ik niet aanwezig mocht zijn bij de test van het B-staal. Je voelt gewoon dat dit verhaal niet klopt.”

Net als van het BOIC eerder dit jaar, vraagt Van Landeghem ook van Rogge een schadevergoeding. Die ligt in dezelfde grootorde. “Maar dat is een peulschil in vergelijking met de schade die ik geleden heb. Ik werd weggestuurd van de Spelen en gebrandmerkt voor het leven. Mijn carrière is daardoor verwoest en tot vandaag blijft dat alles me dus achtervolgen. Onlangs nog won ik in mijn categorie de marathon van Berlijn in 3u02’05”, een nieuw wereldrecord, voor Joan Benoit, Olympisch kampioene van 1984. Maar in de Amerikaanse community was het eerste dat op tafel werd gegooid die positieve dopingtest. Hadden Rogge en het BOIC in 1988 mijn vrijspraak aanvaard, dan was dat allemaal niet nodig geweest. Het is jammer dat het zo moet lopen, maar ik wil na al die jaren simpelweg gerechtigheid.”

De zaak werd op 11 oktober ingeleid en wordt begin 2020 behandeld voor de rechtbank van eerste aanleg in Gent