Vertrouwen is de enige sleutel van ‘Het huis’
De locatie is opnieuw een huis in Vlaams-Brabant. En ook aan de inhoud is niet gesleuteld. Vanaf vanavond verwelkomt Eric Goens opnieuw elke week een bekend figuur voor een etmaal in Het huis. En daar vraagt hij hen de kleren van het lijf.
Het leverde de afgelopen vier seizoenen bijzonder oprechte, ontwapenende televisie op. De pas overleden rolstoelatleet Marieke Vervoort toonde er in 2015 de gevolgen van haar ziekte. Weervrouw Sabine Hagedoren vertelde in 2017 in Die huis – de variant in Zuid-Afrika – voor het eerst over de dood van haar man. En presentator Kobe Ilsen had het onverbloemd over de afwezigheid van zijn biologische vader. Waarom doet iemand dat?
“Ik schrok wat van de vraag”, zegt Ilsen eerlijk. “Dat eerste jaar waren ook Marieke Vervoort en Maggie De Block uitgenodigd. Op dat moment was ik zelf presentator van Volt, een programma in primetime maar zeker geen personalityshow. Niet om vals bescheiden te klinken, maar ik vond mezelf niet interessant genoeg voor zo’n portretprogramma. Maar Eric vond me geschikt, en ik vertrouwde hem dat het kwaliteitsvol ging zijn.”
Ook VRT-sportverslaggever Karl Vannieuwkerke – eveneens te gast in 2015 – vertrouwde Goens blindelings. “We zijn beiden West-Vlamingen, kennen elkaar al heel lang. Ik wist dat hij me op een eerlijke manier zou behandelen. De enige moeilijkheid was een moment vinden in mijn agenda om me 24 uur vrij te maken. Verder hebben we geen enkele afspraak gemaakt.”
En dat vertrouwen had ook VRT-nieuwsanker Wim De Vilder, die in 2017 mee mocht naar de villa in Wellington in Zuid-Afrika. “In de studio zit ik vast aan dat strakke 2D-carcan”, zegt hij. “Die huis gaf me de kans om eens een andere kant van mezelf te laten zien. De zijkant, bijvoorbeeld. (lacht) Daarvoor ging ik niet makkelijk op zulke vragen in, maar deze ploeg vertrouwde ik 100 procent. En eens je beslist om dit te doen, moet je ervoor gaan. Dan heeft het geen zin om met toegeknepen billen de vragen te beantwoorden. Die openhartigheid maakt het programma, de kijker ziet dat en apprecieert het ook. Al geef ik toe: voorheen had ik soms wat schrik om me zo kwetsbaar op te stellen, uit vrees voor mogelijke negatieve commentaren. Maar de avond van de uitzending gebeurde het omgekeerde: voor een keer werd ik overspoeld met positieve reacties.”
Tv-persoonlijkheid en oud-politica Margriet Hermans, die vorig jaar te gast was in Die huis, voelde aanvankelijk geen noodzaak om mee te doen. “Ik dacht: wat valt er over mij nog te vertellen wat nog niet geweten is”, zegt ze. “Misschien daarom dat ik wat argwanend was, en heb ik gevraagd of ik de aflevering vooraf samen met Eric kon visioneren, opdat er toch geen té choquerende dingen in zouden zitten. Voor de kijker, zelf ken ik maar weinig taboes in mijn leven. Hij heeft me dat beloofd, hij heeft dat gedaan, en het was prima. Maar had er een draak ingezeten die ik liever niet voor de massa had gegooid, was er de kans om dat weg te knippen.”
Ook voor Ilsen was het een voorwaarde om de montage vooraf te kunnen bekijken. “De wetenschap dat ik eventueel te hard geformuleerde of uit hun context gesleurde zaken eruit kon halen, gaf me het veilige gevoel om me tijdens de opnames helemaal te smijten”, zegt Ilsen. “Vanaf dan waren er geen heilige huisjes meer. Oké, Eric is niet altijd de makkelijkste persoon, ik ken hem ook privé. Maar hij is wel een mensen-mens. Hij zoekt geen sensatie, maar oprechte verhalen waarvoor mensen kijken. Hij stelt gasten op hun gemak, zodat ze zich blootgeven. Want wanneer je als gast het achterste van je tong niet wil laten zien, blijf je beter weg. Uiteindelijk was er één ding waar ik me onzeker over voelde (de getuigenis over zijn vader, RB), maar Eric heeft geduid waarom hij het zo had gemonteerd en hij had gelijk.”
Op zich was Ilsen niet eens van plan om zulke intieme getuigenissen te doen. Die eruit krijgen, is dus de kunst van Goens. “Elke journalist gebruikt technieken, jij net als ik”, zegt Ilsen. “Dus ja, ik voelde vaak waar Eric naartoe wou gaan, naar welk verhaal hij wou opbouwen. En als hij ’s avonds een gin-tonic aanbiedt, om nadien toch nog één vraag te stellen, is dat ook maar een manier om de gast loslippiger te krijgen. Ik heb ook een quote laten vallen – over verliefd zijn – die ik nu misschien betreur. Maar eens je in zo’n tv-programma stapt, wéét je dat. Het is geen therapeutische sessie.”
“Het heeft me als schermgezicht zelfs goed gedaan”, zegt Ilsen. “Ik speelde de ridder van de consumentenjournalistiek en moest mensen vaak hard aanpakken. Het huis gaf me de kans om te laten zien dat ik privé iemand anders was dan de rol die ik speelde in Volt. Niet dat ik de noodzaak voel om mijn privéleven breed uit te smeren, maar we zijn uiteindelijk allemaal maar mensen met demonen en trauma’s. Achteraf merkte ik dat ook in de reacties, van kijkers die zich herkenden.”
Zij kijken dan ook massaal. “Wees maar zeker dat je bekeken wordt”, besluit Vannieuwkerke. “De volgende dagen zat mijn mailbox vol, en heb ik honderden sms’en ontvangen. Mensen krijgen duidelijk een andere blik op jou, willens nillens. In een gewoon interview kan je al eens wat zaken ontwijken, in 24 uur tijd is dat moeilijker.”
Het huis, dinsdag om 20.40 uur bij Eén
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
