De Club-supporters die vorig seizoen na de wedstrijd tegen Anderlecht antisemitische liedjes zongen worden daar niet voor vervolgd. Het parket seponeerde het dossier. “Een stadionverbod was een voldoende straf”, klinkt het.

26 augustus vorig jaar. Club Brugge won de topper tegen Anderlecht in eigen huis. Enkele Club-fans scandeerden na afloop antisemitische liederen in de catacomben van het Jan Breydelstadion. Alles werd gefilmd. De tekst liet weinig aan de verbeelding over: “Mijn vader zat bij de commando’s, mijn moeder zat bij de SS. En samen verbrandden ze Joden, want Joden die branden het best.”

Club Brugge kreeg de beelden als eerste onder ogen. Zij konden vier supporter identificeren en gaven hen een stadionverbod. Maar toen de beelden naar buiten kwamen, riskeerden de betrokken supporters ook nog een gerechtelijke vervolging. Maar na ruim een jaar onderzoek komt die er dus niet. Het parket rondde de zaak af en besliste om die uiteindelijk te seponeren. “De vier supporters konden door de politie geïdentificeerd en verhoord worden”, aldus procureur Johan Lescrauwaet. “We zullen hen niet voor de rechter brengen. Het stadionverbod dat Club Brugge hen gaf, vinden we een voldoende bestraffing.”

Dat stadionverbod is momenteel nog van kracht. De supporters kregen tussen twee en drie jaar stadionverbod. Afhankelijk van wat ze in een gesprek met Club Brugge over hun gedrag te zeggen hadden. Ze mogen in die periode geen enkel voetbalstadion in België betreden.

Voor de Joodse gemeenschap is het onbegrijpelijk dat het gerecht de zaak laat vallen. Michael Freilich, één van de bekendste gezichten, noemt het dan ook schandalig. “Ik zie een middelvinger in mijn gezicht”, zegt hij. “Hier wordt het signaal gegeven dat racisme en antisemitisme geen prioriteit zijn. Pas op, het is positief dat Club Brugge zelf actie ondernam. Zij hebben het duidelijk wel ernstig genomen. Maar het parket maakt zich er hier wel heel makkelijk van af. Op die manier propageer je straffeloosheid.”

Freilich is niet van plan om het hier bij te laten. Hij zal een parlementaire vraag indienen bij de minister van Gelijke Kansen. En ook de minister van Justitie mag een brief van hem verwachten. “Ik zal hem vragen om zijn positief injunctierecht te gebruiken. Hij heeft namelijk de bevoegdheid om een zaak alsnog voor een rechtbank te brengen. Dit moet door een rechter beoordeeld worden. En bij dat oordeel zullen wij ons uiteraard neerleggen.”