De minachting van schoonzus Caroline is compleet: “Prinses Charlene is een ordinaire del”

Op de nationale feestdag konden ze niet om elkaar heen, maar het was slechts de tweede keer op een heel jaar tijd dat vorstin Charlene en prinses Caroline in elkaars nabijheid te zien waren. De vorige keer dateert van maart, toen de Chinese president zowaar op staatsbezoek kwam, een gebeurtenis die zo belangrijk was voor het ministaatje dat de hele prinselijke familie op het appel moest verschijnen. Op het Bal de la Rose, dat Caroline organiseert, laat Charlene zich al jaren niet meer zien, en de vorstin stuurde deze zomer zelfs haar kat naar de huwelijken van Carolines dochter Charlotte Casiraghi en prinses Stéphanies zoon Louis Ducruet. Zó diep zouden de gevoelens van weerzin tussen de prinsessen zitten, dat Charlene zelfs zulke familiegelegenheden negeert om haar schoonzus niet te moeten tegenkomen. De reden? Caroline kijkt zonder meer neer op Charlene, die ze te min vindt om de schoenen te vullen van haar moeder prinses Grace als vorstin. En volgens kwatongen op de Rots heeft ze gelijk, gezien de “snobistische” en “onbeschofte” manier waarop Charlene zich zou gedragen.

Charlene is sowieso een vorstin die weinig in het openbaar verschijnt. Prins Albert II haalt daarbij ter verdediging aan dat ze voltijds hun kinderen, de bijna vijfjarige tweeling Gabriella en Jacques, wil opvoeden. Maar dat Charlene de moeite niet nam om aan de zijde van haar man de huwelijken van nichtje Charlotte en neefje Louis bij te wonen, werd als ongezien onbeleefd ervaren. In de goudviskom Monaco, waar roddelen de nationale sport is, wordt beweerd dat de trotse en hautaine prinses Caroline haar schoonzus “een ordinaire del” vindt en haar daarom nooit een kans heeft gegund als eerste dame van Monaco, een rol die zijzelf vervulde tussen de dood van prinses Grace in 1982 en het huwelijk van Albert in 2011. Caroline weigert ook enige omgang met Alberts buitenechtelijke kroost Jazmin Grace en Alexandre, terwijl Charlene hen net omarmd heeft. De vorst zit tussen twee vuren: hij waardeert Charlene als moeder en wil de tweeling koste wat het kost een warm nest bieden. Anderzijds leunt hij bij het uitoefenen van zijn taak erg op zijn oudere zus, die hij “mijn grootste vertrouwelinge” noemt: “Ze is erg intelligent en geeft extreem goed advies. Telkens ik haar over deze of gene situatie heb gevraagd, of over een persoon van wie ik niet zeker ben, heeft ze een erg goed oordeel aan de dag gelegd. Ik consulteer ook mijn vrouw, maar Caroline is mijn zus en ik ken haar langer.”

_{(Lees verder onder de foto)}

De Monegasken lopen niet hoog op met hun vorstin, die zich ooit openlijk kritisch over het staatje heeft uitgelaten. Ze zijn dan ook niet mals voor haar, en fluisteren dat er een reden is waarom ze in de schaduw blijft: het ontbreekt haar aan de intelligentie en het decorum om zich in het openbaar naar behoren te gedragen. Ze noemen haar “een pr-ramp voor het prinsdom”. De organisatoren van de Princess Grace Awards zouden bij Albert zelfs gelobbyd hebben om Charlene nooit nog solo naar het jaarlijkse benefietgala in New York te sturen. Volgens een ooggetuige gedroeg de vorstin zich op de laatste editie als “een smakeloze snob”: “Charlenes gedrag op de ceremonie rechtvaardigde de bitterheid van de organisatoren meer dan ruim. Ze arriveerde te laat, had geen enkele zin om met iemand te praten en deed dat enkel bij de groepsfoto’s voor de pers, en ze had zichtbaar een stuk in de kraag voor ze aankwam.” Giftongen beweren dat Monaco niet om een scheiding zou malen, wat het aanvankelijke plan zou geweest zijn zodra Charlene voor een erfgenaam voor de Grimaldi-troon had gezorgd. Prins Albert zou die mening echter herzien hebben sinds Gabriella en Jacques er zijn, en zou zijn gezin willen samenhouden. Maar dat belet Charlene duidelijk niet haar eigen gangen te gaan…