Andrei Lugovski stilaan weer de oude na mysterieuze vergiftiging: “Mijn herstel zou 5 jaar duren, maar ik zit voor op schema”

Wat een contrast met een jaar geleden, toen de zanger tijdens hetzelfde event nog duidelijk de sporen droeg van het drama dat hem was overkomen. “Het was de eerste keer dat ik in het openbaar verscheen na maanden in een kunstmatige coma te hebben gelegen”, aldus Andrei. “Ik kon amper spreken, laat staan zingen en had krukken nodig om recht te staan. Ik voelde me miserabel, maar ja, ik moest een award in ontvangst nemen.”

 Toen ik op het podium stond en er een oorverdovend applaus kwam, ben ik in huilen uitgebarsten. Ik was enorm ontroerd en zag de toekomst voor het eerst weer rooskleurig in. Het beeldje kon ik niet persoonlijk in ontvangst nemen. Ik was te zwak en had onvoldoende kracht in mijn handen.

(glimlacht) De dokters voorspelden dat m’n herstel vijf jaar zou duren, maar ik zit ver voor op schema. Ook al is de ellende nog niet achter de rug, ik voel me honderd keer beter dan een jaar geleden. Ik kan weer stappen en zingen, heb weer echt haar en nagels aan mijn vingers en tenen. Ik ben ook af van de medicatie en de pijnstillers. 

Eind 2017 werd mijn zenuwstelsel aangetast door een vergiftiging met thallium en ik weet nog altijd niet hoe dat is kunnen gebeuren. De dokter die me als eerste behandelde, zei: ‘Deze man is over twee uur dood’. Ik zag er ook een sukkelaar uit. Ik was kaal, zo goed als blind, grotendeels verlamd en woog nog amper 27 kilo. De verpleegsters noemden me Andrei Frankenstein. Ja, de dokters hebben een zware kluif aan mij gehad. 

Door mijn levenslust. Maar de revalidatie was loodzwaar. Op sommige dagen lag ik acht uur aan de nierdialyse om m’n bloed te zuiveren. Ik sliep amper. Het was de hel. Ik huilde veel. Vandaag nog steeds, maar nu zijn het tranen van dankbaarheid omdat ik het overleefde en na twee jaar al zó ver sta. 

Liefst 70 kilo! Ik weeg nu 95 kilogram. Misschien wat té veel, maar gezien de gebeurtenissen ben ik daar blij mee. Zoals ik al zei ben ik nog niet honderd procent in orde. Ik heb een tintelend gevoel in mijn voeten, maar ik stap weer zonder krukken en zelfs sporten lukt weer. Maar het belangrijkste voor mij is dat mijn stem terug is. Sinds mijn comeback in september trad ik al een paar keer op. In het begin miste ik power en schwung, maar ik boek vooruitgang. 

Verder genezen en veel optreden. Er staan nog een tiental concerten op m’n agenda. In september zelfs met de Franse wereldster Gérard Lenorman, bekend van hits als ‘Voici Les Clés’ en ‘La Ballade des Gens Heureux’. Misschien gaan we samen een duet zingen. Al is mijn Frans niet goed. (lacht)

Daar mag ik niks over zeggen zolang het gerechtelijk onderzoek loopt. De speurders vertellen me lang niet alles, dus ik weet niet of ze een verdachte op het oog hebben. Er is in elk geval nog niemand formeel in beschuldiging gesteld. Zonder bewijzen ga ik dat ook niet doen. Als de zaak wordt geseponeerd of er nog een staartje aan zou komen, zal ik wel op de hoogte gesteld worden, zeker? Ach, ik probeer nu vooral naar de toekomst te kijken.