De KBVB viert volgend jaar zijn 125ste verjaardag en dat moet gevierd worden met ‘1895 – 125 jaar Ontroerend Erfgoed’. Een feestelijk fotoboek gewijd aan het rijke erfgoed van het Belgisch voetbal. Het boek is van de hand van Stefan Van Loock, persverantwoordelijke van de Rode Duivels en de Red Flames, en zijn broer, fotograaf Filip Van Loock. De twee doorkruisten het afgelopen jaar ons land op zoek naar historische figuren, trofeeën, wimpels en vergeten voetbalstadions. Alles is gebundeld in 125 ontroerende voetbalmonumenten. Geniet hieronder alvast van het voorsmaakje.
U kunt het boek ook winnen. HLN geeft 3 exemplaren weg, het enige wat u hoeft te doen is deelnemen aan onderstaande quiz. Dat kan tot 13/12 om 10 uur.
Deze inhoud bevat cookies van social media of andere externe platformen. Omdat je deze cookies uitgeschakeld hebt blijft deze inhoud verborgen. Aanvaard cookies van sociale media om de inhoud alsnog weer te geven.
De cover van het boek. © RV
Vijftien straffe beelden uit het boek, met bijschriften van de hand van auteur Stefan Van Loock:
College paters Jozefieten in Melle - De KBVB viert dan wel zijn 125ste verjaardag, maar er wordt wel al langer dan van in 1895 gevoetbald in ons land. Het is hier in deze school dat een Ierse scholier Bernard Morrogh het voetbal in 1863 introduceerde. We waren er op een dag kort voor het einde van het schooljaar. En dat het voetbal er nog altijd een prominente plaats heeft, bleek tijdens de pauze. Zowel op de speelplaats die bedekt is met plaveien als op het grasveld achter het schoolgebouw wordt nog gevoetbald. En zelfs, zoals dat ook in de goeie oude tijd gebeurde, met een bruine lederen bal. Het college was lange tijd een eliteschool en die sporen zijn nog altijd merkbaar. Ook hockey en rugby verwierven er hun plaats en we hoorden sommige leerlingen ook Frans spreken onder elkaar. © Filip Van Loock
Drie Lindenstadion Watermaal-Bosvoorde - Letterlijk een verborgen parel in de groene Brusselse rand. Zelf ontdekte ik het in 1996 toen ik mijn eerste stadionboek ‘vergeten arena’s’ uitbracht en voor VTM destijds een reportagereeks maakte over verborgen parels in Brussel. Het ligt in een fraaie tuinwijk en iewat weggemoffeld achter opgeschoten struikgewas. Ik verbaas er mij nog bijna dagelijks over hoeveel mensen dit niet kennen. Strikt genomen kan dit stadion nog altijd 40.000 toeschouwers herbergen, al zouden de veiligheidsvoorschriften van vandaag dat niet meer toelaten. Het was de voormalige thuisbasis van Racing Brussel, één van de mede-oprichters van de KBVB. Ik ben bijzonder verheugd dat deze voetbaltempel, die momenteel als thuishaven voor een plaatseliijke voetbal-en rugbyclub fungeert, een beschermd monument is geworden. Dat mag wat mij betreft met veel meer stadions gebeuren. © Filip Van Loock
Raoul Lambert - Geen betere karakterkop dan die van Raoul ‘Lotte’ Lambert. Toen we aanbelden, was hij de afspraak een beetje vergeten. Hij was dan ook aan het verhuizen naar een nieuw appartement dat hij met zijn vrouw intussen betrekt. Zijn woning in Brugge stond al helemaal leeg wat het voor ons bijzonder makkelijk maakte om licht en achtergrond op te stellen. Er zijn foto’s waarbij hij in naakt bovenlijf poseerde zonder een grammetje vet. Toch vonden we deze in zijn ‘marcelleke’ beter. © Filip Van Loock
Guy Bertrand - Een van de ontelbare mensen zonder wie het voetbal in nogal wat contreien zou verdwijnen. Zoals hier in Signeulx in de Gaume, het diepe zuiden van de provincie Luxemburg vlakbij de grens met Frankrijk. Wie de bal buitentrapt , mag hem in Frankrijk gaan halen. De fotograaf en ik hadden al heel de provincie doorkruist en waren aan het eind van een lange zomerse dag. Het nieuwe seizoen stond voor de deur. Het was bloedheet. Duivel-doet-al Guy Bertrand, een kranige tachtiger had net met z’n zitmaaier het veld speelklaar gemaakt voor de bekerwedstrijd van het weekend. Elk jaar moet hij een elftal opdoeken. Er blijft momenteel enkel nog een eerste elftal over dat voor om en bij de twintig man speelt in derde provinciale. Vierde bestaat niet in Luxemburg. Maar het is zijn lange leven. En we eindigden naar aloude traditie met een heerlijk verfrissende Orval. © Filip Van Loock
Roberto Martínez - In 125 jaar voetbalgeschiedenis zijn de eerste jaren even belangrijk als de laatste. Zeker als deze laatste jaren ook deze van de grootste internationale successen zijn. De creator van ons nieuwe DNA mag hier dus niet ontbreken. Zowel op als naast het veld heeft Roberto Martínez het Belgisch voetbal een nieuwe identiteit gegeven. Modern voetbal tussen en buiten de lijnen. Ertussen met de Rode Duivels, wie in 2020 een nieuwe grote uitdaging wacht en erbuiten met de hele introductie van analyse, scouting en performance systeem. Op die manier leidde hij ons land helemaal de 21ste eeuw in. © Filip Van Loock
Vincent Kompany - De brug naar de volgende 125 jaar. Allicht de meest iconische Belgische speler van de voorbije 125 jaar. Veel meer dan een voetballer. Belichaming van de huidige generatie en van de hele hedendaagse Belgische samenleving. Deels Belgisch, deels Congolees maar helemaal Rode Duivel. Nog geen erfgoed. Misschien wel na 2020. Maar hoe dan ook een voorbeeld. © Filip Van Loock
Het Koperen dingetje - Ik was blij als een kind toen ik dit kleinood eindelijk in handen had. Tientallen keren was ik tot in de catacomben van het bondsgebouw afgedaald op zoek naar de eerste trofee voor de winnaar van België-Nederland. Maar evenveel keer kwam ik met lege handen weer boven. En intussen maar zoeken en googelen. Tot onze verantwoordelijke van de infrastructuur mij zei dat deze trofee gewoon in onze kelder stond. Ik wist niet waar ik het had. Had ik dan een ruimte of een schap overgeslagen? Blijkbaar wel. Tot een bepaalde ruimte had ik met mijn badge geen toegang. En ja, hoor! Op een schap stond hij tussen drie andere trofeeën. Niet te blinken want hij oogt nogal mat. Maar mijn ogen die blonken wel. © Filip Van Loock
Ludo Coeckstadion - De oude toegangspoort tot het Ludo Coeckstadion. Voor mij heeft deze foto een grote sentimentele waarde. Als kind woonde ik mijn eerste twee levensjaren in de buurt van het stadion, maar daar herinner ik mij geen sikkepit van. Op mijn twaalfde begon het voetbal mij alsmaar meer te boeien en op een weekavond in april 1973 reed ik met mijn vader naar het stadion. Berchem-Lierse, de eerste match bij kunstlicht. Een zitje kostte 5 euro, een hot dog een halve euro. Het werd 3-3 na een ware spektakelmatch. Nadien gingen we soms met het hele gezin kijken. Op zondagmiddag naar de toppers tegen Anderlecht en Standard. Altijd volle bak, altijd folklore. Intussen ben ik lange tijd vervreemd van de club maar mijn liefde voor het Rooi, zoals het stadion in de volksmond wordt genoemd, is gebleven. Ook al is de sloophamer al enkele keren langsgeweest. © Filip Van Loock
Vanden Stockdynastie - De naam Vanden Stock mocht uiteraard niet ontbreken in dit boek. Persoonlijk vind ik dit een prachtige foto. Het was ook een van de eerste die we namen. Eind vorig seizoen. Roger Vanden Stock leek mij bijzonder blij en fier dat we hem voor dit boek vroegen. Hij was pas terug van een autovakantie in Ierland. Golf en kastelen. Profiter de la vie, quoi. Wie geeft hem ongelijk. Onder zijn vader Constant werd Anderlecht een topclub in Europa. De erfenis voor zoon Roger was zwaar, zeker ook gezien de affaire Nottingham Forest. Maar net als zijn vader meende Roger het bijzonder met het voetbal… maar momenteel lijkt dat voetbal erg ver weg voor de immer aimabele Roger Vanden Stock. © Filip Van Loock
Georget Bertoncello - Ik heb hem nooit live aan het werk gezien. Maar het was een fenomeen; een dikkerd die kon voetballen zo zag ik later op tv beelden. Een figuur. En die zochten we voor dit boek. Helaas is hij momenteel nog slechts een schim van de flamboyante speler die hij destijds was. Na zes tromboses komt hij in een rusthuis in Ransart nauwelijks zijn bed nog uit. Daarom wilden we ons niet opdringen bij de familie. Maar zoon Steve, met wie ik via messenger in contact was gekomen, stond erop dat we kwamen. Samen met zijn andere broer tilde hij vader uit het bed de rolstoel in. Georget zelf wist niet wat er gebeurde. Een tikkeltje genant vond ik het zelf maar omdat zijn zonen aandrongen hebben we het uiteindelijk wel gedaan. © Filip Van Loock
Jean-Marc Bosman - Een figuur die zeker niet mocht ontbreken. De man die in 1995 het voetbal op zijn kop zette en naar wie het befaamde arrest, waarbij eindecontractspelers gratis van club mogen veranderen, is genoemd. We kwamen in contact na bemiddeling van het kantoor van Luc Misson, de inmiddels gepensioneerde advocaat die zijn zaak toen met succes bepleitte. Bosman blijft een zonderling figuur. Zit hij financieel aan de grond? Ik had niet de indruk. Hij houdt zijn hoofd scheef omdat een nekwerveloperatie na een val in zijn garage mislukt of op z’n minst slecht is uitgevoerd. © Filip Van Loock
Rob Rensenbrink - Beste buitenlander ooit in het Belgisch voetbal. We wisten dat het niet zo goed met hem ging maar toch was het schrikken. Als gevolg van een vorm van ALS is de heerlijke voetballer van weleer nog een schriel mannetje. Hij kan niet meer zelfstandig eten en lijkt elk moment te breken. “Maar toch voel ik me helemaal niet ziek “ zei hij. Nou, dat klonk echt als een opluchting want we hadden erg met hem te doen. Draagt Anderlecht nog heel diep in z’n hart. De dag van de opnames was de voorbereiding nog aan de gang. Maar dat Vincent Kompany voor een moeilijke opdracht stond, daar was hij toen ook van overtuigd. © Filip Van Loock
Marcel Van Langenhove - De manier waarop hij naar dat fluitje kijkt treft me. Daar straalt zoveel genegenheid uit, of is het liefde? Het is gewoon vertederend. Als scheidsrechterbegeleider bij Anderlecht blijft hij nog verknocht aan de stiel. Een stiel die niet meer dezelfde is als in zijn tijd. Een pak veeleisender. Weet niet of iemand met zijn stijl daarin zou gedijen. Zijn vrouw vond nog ergens een oude uitrusting. Dat maakt de foto compleet. Onze populairste fluitenier van weleer is amper veranderd. De vriendelijkheid in persoon. Het was ‘Stefke’ van hier en ‘manneke’ van ginder. Heerlijke vent. Goeie inborst. © Filip Van Loock
Leon Mokuna - Ik was erg blij toen ik vernam dat hij nog altijd in Gent woonde want in een uitzending van Belga Sport zag ik hem door Kinshasa wandelen. Hij moest als eerste zwarte Afrikaan in de Belgische eerste klasse zeker een plaats in dit boek krijgen en reageerde ook bijzonder enthousiast op onze vraag of we hem hiervoor mochten fotograferen. Ik vind dit persoonlijk een van de betere foto’s. Er straalt wat loutering van af. Hoe hij daar zit zijn allicht bijzonder bewogen leven nog eens te overlopen. Hij is intussen 91 maar oogt tien jaar jonger. © Filip Van Loock
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
Ja, ik wil gratis onbeperkt toegang
2 reacties
Resterende karakters 500
Log in en reageerKevin van Poucke
Jeff Cloots