Geen hoger beroep in vermeende omkopingszaak na LBL-zege Vinokourov: “We waren er niet gerust in”

In 2010 schreef Alexander Vinokourov - net terug uit dopingschorsing - zijn tweede Luik-Bastenaken-Luik achter zijn naam. Zijn Russische medevluchters Alexander Kolobnev loste finaal en werd even later tweede. Het boegeroep was luid, het publiek kon maar weinig appreciëren dat een dopingzondaar won. Enkele dagen later stond de wielerwereld in rep en roer, want het weerklonk dat Vinokourov de klassieker op enkele honderden meters voor de aankomst in Ans zou gekocht hebben van Kolobnev. Negen jaar lang sleepte de zaak aan, tot de rechter van Luik vorige maand beide heren vrijsprak wegens gebrek aan bewijs. Gisteren werd ook het hoger beroep afgewezen. Daarmee is de zaak helemaal van de baan. 

“We zijn zeer opgelucht”, klinkt het bij Guillaume Reynders - die de belangen behartigde van Kolobnev - aan onze redactie. “We waren er niet gerust in, want het Openbaar Ministerie had zich echt in de zaak vastgebeten. Er werden kosten noch moeite bespaard om de twee renners toch als schuldig aan te duiden. Helemaal buiten proportie, wat maakte dat het voor ons bang afwachten was tot het laatste moment. Langs de andere kant had de rechter van Luik ons vorige maand met een arrest van 30 pagina’s gesterkt in ons vertrouwen.” Reynders en Kolobnev hoorden mekaar na de uitspraak meteen. “Hij was enorm blij, want hij had niet veel vertrouwen in de Belgische justitie. Bovendien werd er beslag gelegd op 150.000 euro die deel uitmaakte van de hele zaak. Nu heeft hij die centen terug. Vinokourov daarentegen was er altijd zeer gerust in dat alles zou goed komen”, zegt Reynders. 

Vinokourov en Kolobnev werden beschuldigd van corruptie via drie pijlers. “Ten eerste dachten de aanklagers uit de beelden te kunnen afleiden dat er vooraan wel héél veel gepraat werd. Maar de rechter van Luik oordeelde dat er bij de achtervolgende groep niet minder gepraat werd en dat er dus niet kon worden afgeleid dat er wat bekokstoofd werd.” Ten tweede was er het e-mailverkeer tussen de Kazach en de Rus, vlak na de wedstrijd. Er waren schriftelijke afdrukken, waarop beide heren rekeningnummers uitwisselden. “Maar de rechtbank kon niet afleiden of dit originele documenten waren, waardoor die niets konden bewijzen. Bovendien is er duidelijk bewijs dat er werd ingebroken in de mailbox van Vinokourov.” 

Tot slot waren er ook nog twee stortingen uit juli 2010 en december 2010. ‘Vino’ schreef 50.000 euro en 100.000 euro over op de rekening van Kolobnev. “Dat eerste bedrag was een terugstorting van een lening. Kolobnev had Vinokourov centen gegeven toen die laatste door een moeilijke financiële periode ging tijdens zijn dopingschorsing. Die 50.000 euro was een teruggave van die lening. De 100.000 euro kwam voort uit een participatie die Vinokourov aanging bij een bedrijf dat Kolobnev had opgestart, waar Vinokourov dus vennoot in werd. Kolobnev zelf had het moeilijk om als kleine Rus een bedrijf te mogen opstarten, daarom vroeg hij of Vinokourov wou deelnemen aan het project. De naam van Vinokourov spreekt aan, waardoor Kolobnev sneller en makkelijker zijn zelfstandig project kon opbouwen.” 

Vinokourov (46) is op dit moment manager van Astana en ook Kolobnev (38) bleef binnen het sportieve luik. “Hij is nu coach van enkele triatleten en hobbysporters”, zegt Reynders. “Ook steunt hij bedrijfsleiders die fit willen blijven. Nu de zaak helemaal is uitgeklaard, kan hij zonder zorgen die acties verderzetten.”