Danny Fabry vreesde voor zijn leven: “Gelukkig is die vlek op mijn longen niet kwaadaardig”

Danny Fabry laat zich tegenwoordig rondvoeren door zijn echtgenote. “Georgette is nu mijn privé­chauffeur inderdaad”, zegt Danny. “Ze ging vroeger al heel vaak mee, maar nu is ze er dus altijd bij. Heel fijn, al is er ook wel een duidelijke aanleiding voor. Hoe zal ik dit zeggen? Euhm, er spookt de laatste weken zoveel door mijn hoofd dat het gevaarlijk is om zelf te rijden.”

“Ze hebben twee puncties van mijn longen gedaan en ik moest al een paar keer onder de PET-scan. Blijkt nu dat ik een vlek op mijn longen heb.”

“Gelukkig niet. Tot nu toe zijn er geen kankercellen aangetroffen. Maar honderd procent zeker zijn ze daar nooit van. Eind deze maand moet ik dus opnieuw onder de scanner. En de komende weken moet ik zware medicatie slikken, want het is niet uitgesloten dat die vlek een infectie is. Door de medicatie zou ze dan moeten verkleinen.”

“Als over een paar weken blijkt dat die vlek groter is geworden, moet ik sowieso een zware operatie ondergaan, waarbij ze een stuk van een longkwab wegsnijden. En dat is naar verluidt toch een erg complexe ingreep. Blijkbaar houdt zo’n operatie ook een gevaar in voor de stembanden, dus ik kan ­alleen maar hopen dat het een infectie is en dat de medicatie snel aanslaat.”

_{(Lees verder onder de foto)}

“Ja, maar intussen kan ik toch weer slapen. Ik heb echt doodsangsten uitgestaan. Even dacht ik dat de duivel ermee gemoeid was, want de voorbije weken kwamen drie fans me vertellen dat hun echtgenoot aan longkanker is overleden. Het leken wel voortekens dat mij hetzelfde zou overkomen. Het is dus niet de meest aangename maand geweest.”

“Ik ben op een bepaald moment zonder aanleiding fel beginnen te vermageren. Sindsdien laat ik om de drie maanden mijn bloed controleren. Dat is mijn redding geweest. Uit mijn laatste bloedtest bleek dat ik een longprobleem heb. Daarom ook mijn oproep aan iedereen die dit leest: laat je regelmatig controleren, ook al heb je nergens last van. Die vlek is nu vier centimeter groot, als ik daar nog een jaar mee had rondgelopen, was het een onoplosbaar probleem geworden.”

“Zeker! Maar zo’n punctie is geen lachertje, hoor. Ze prikten eerst een fijn gaatje in mijn borstkas om er dan vervolgens een cameraatje in te duwen. Daar lag ik dan, op van de zenuwen en bij volle bewustzijn. Maar eigenlijk was het eerste onderzoek het ergste. Ze brachten toen via mijn luchtpijp een camera naar binnen. Ik kreeg geen lucht meer, en het voelde echt alsof ik ging sterven. Man man, dat wil ik nooit meer meemaken.”

“Een drietal maanden geleden kreeg ik plots felle pijn aan de bovenkant van mijn borstkas. Een paar dagen later was dat alweer voorbij, mijn dokter zei dat het waarschijnlijk stressgerelateerd was. Sindsdien heb ik eigenlijk geen pijn meer gehad.”

“Niet één sigaret, in m’n hele leven niet! Ik drink ook amper alcohol, eet evenwichtig en beweeg voldoende. Maar je hoort het vaak, hé, dat mensen met een gezonde levensstijl toch ernstig ziek worden. Er moet toch iets in de lucht hangen, denk ik dan. Ofwel is het leven echt een Russische roulette, en moet je gewoon geluk hebben. Wat het ook is, je kan maar beter dankbaar zijn voor elke dag zonder gezondheidsproblemen.”