Minister Crevits pompt 4 miljoen in pleister die mensen met epilepsie kan helpen

Wanneer iemand voor het eerst een epilepsieaanval krijgt, wordt die persoon een tijd in het ziekenhuis gehouden om zoveel mogelijk relevante informatie te verzamelen. Die informatie is nodig voor het opstarten van de juiste behandeling. Er zijn verschillende types epilepsie en verschillende behandelingen. Die twee op elkaar afstemmen is vaak een lang proces van proberen en falen.

Zou het niet handiger zijn om die gegevensverzameling ook thuis te laten doorlopen? Dat vroeg het Belgische bedrijfje Byteflies zich af. “We proberen het evenwicht te vinden tussen het comfort van een smartwatch en de grondige informatie van  ziekenhuisapparatuur die nooit het ziekenhuis uitkomt”, zegt Hans De Clercq, medeoprichter van Byteflies. Het bedrijf wil samen met de internationale bedrijven Henkel, Nitto en Quad een pleister maken die patiënten comfortabel voor een langere tijd kunnen dragen. Het ontwikkelen van lijm die dat mogelijk maakt, is nog moeilijk.

Op die pleister komt een chip, afhankelijk van wat er gemeten moet worden. Samen met universitaire ziekenhuizen werkt het Antwerpse bedrijf aan drie toepassingen: een pleister voor epilepsiepatiënten in samenwerking met het UZ Leuven, voor mensen met MS met het UZGent en voor zij met cardio-respiratoire aandoeningen, met de UHasselt en Ziekenhuis Oost-Limburg. Het project kreeg de toepasselijke naam Plug ’n Patch mee. De pleister voor epilepsiepatiënten staat het verst en zou over twee jaar moeten kunnen worden voorgeschreven.

Het is een van de vier projecten die de geneeskunde ontwikkelt op maat van de individuele patiënt. Minister Crevits maakt daar 16 miljoen euro voor vrij, na een oproep van het Agentschap Innoveren & Ondernemen (VLAIO). “Een behandeling die werkt voor de ene patiënt is niet noodzakelijk de beste behandeling voor de andere patiënt”, zegt de minister. “Door in kaart te brengen hoe patiënten evolueren in hun ziekte, kunnen artsen beter inschatten hoe ze verder moeten gaan met de behandeling.”

Slimme pleisters zijn de voorbije jaren een domein waar veel bedrijven rond experimenteren en innoveren. Ook Philips, een van de grootste zorgtechnologieconcerns ter wereld, probeert zo ‘de muren van het ziekenhuis af te breken’. De BioSensor bijvoorbeeld, een bovengemiddeld grote pleister die vanaf zijn plekje op het borstbeen vitale waarden als hartslag en ademhalingsfrequentie meet, en de gegevens daarover met een chipje kan doorsturen naar een ontvanger. Dat heeft grote gevolgen, want zo kan een arts patiënten sneller naar huis sturen na een operatie, en ze daarna langer in de gaten houden.

Voor het ziekenhuis biedt zo’n slimme pleister het voordeel dat patiënten sneller naar huis kunnen en de gemiddelde ligduur daalt. Maar de innovatie roept ook vragen op. Wie is medisch verantwoordelijk als zo’n patiënt thuis ligt met een pleister op? Als blijkt dat een patiënt verslechtert, wie gaat er dan heen? En hoeveel patiënten kan een arts of verpleegkundige zo in de gaten houden? Ook die vragen moeten nog beantwoord worden, naast de technische aspecten.

Naast het Plug ’n Patch-project steunt het kabinet-Crevits nog drie andere projecten. PERSOMED wil nieuwe celtherapie ontwikkelen voor patiënten met vergevorderde darmkanker, het ATHENA-project probeert datasets met de evolutie van ziekte van individuele kankerpatiënten te linken om verbanden te zoeken en het PRISMA-project poogt alzheimerpatiënten te categoriseren op basis van de ziekteoorzaak, in de hoop zo individuele patiënten te kunnen helpen.