Nu het opvangnetwerk overbelast blijft, neemt De Block zelf een discutabele maatregel. Twee groepen asielzoekers krijgen niet langer opvang: vluchtelingen die al in een andere Europese lidstaat asiel kregen en hier opnieuw asiel vragen, en asielzoekers die in een andere lidstaat een asielaanvraag hebben lopen, hier opnieuw asiel vragen en niet binnen de zes maanden worden teruggebracht naar het land waar ze eerst asiel vroegen. In dat geval wordt ons land verantwoordelijk voor de behandeling van hun asielaanvraag.

Volgens professor migratierecht ­Ellen Desmet (UGent) is er geen wettelijke basis om deze mensen opvang te weigeren, omdat dit niet in de opvangwet voorzien is. ‘Het parlement zou de opvangwet kunnen aanpassen, maar ze is de omzetting van een Europese richtlijn die bepaalt in welke gevallen de ­materiële opvang beperkt of ingetrokken kan worden. Vluchtelingen die al in een ander land asiel hebben gekregen, zijn daar niet bij. Als je de opvangwet aanpast, is dat dus in strijd met de Europese regelgeving.’

Ook de ngo Vluchtelingenwerk Vlaanderen vindt de maatregel in strijd met het recht op opvang.

In een reactie zegt De Block dat de maatregel binnen de wet blijft. ‘In ­tegenstelling tot de quota, die door de Raad van State illegaal bevonden werden, stoppen de registratie en de behandeling van de asielaanvraag niet, alleen de misbruikers worden geviseerd. Bovendien zal Fedasil een weigering tot opvang telkens op in­dividuele basis beoordelen, rekening houdend met de kwetsbaarheid van de betrokken personen.’