'Een jas met duizend kleuren' zong Koen van GeBaK* met zijn warme stem door de zaal. Daar waren wij 114 aanwezige stukjes van. Aan de kersttafels aangezeten, verwachtingsvol. De Samana-ploeg van Maaseik zorgde bij haar jaarlijks kerstfeest weer voor een sfeervolle zaal, een diepere weg naar het kerstgebeuren dan louter ontspanning, en een lekkere dis, afgewisseld met een zangoptreden. We voelden ons welkom in de 'kribbe' van het parochiecentrum, als onder een deken, of ... een jas met duizend talenten en liefde voor ieder van ons gemaakt. Met ons talent van dankbaarheid applaudisseerden we dan ook volop licht en warmte de zaal in, toonden we hoe belangrijk we samen genieten en erbij zijn vinden, mensen van Maaspoorte en Ter Engelen. Hoe we het werk van vrijwilligers waarderen. In deze kersttijd. In Samana: samen sterk.'Goede mensen', opende Koen de bezinning. Hij had het niet mis, want zo voelden we ons. Kerstmis, het feest van de vrede, ondanks de wanhoop van vluchtelingen voor oorlog. Plaats in de herberg? Toch, mensen doen hun best. Hoopvol. We beseften wel dat we in al onze menselijkheid ondanks alles al eeuwenlang wachten op het wonder van de nieuwe tijd, het wonder om onvoorwaardelijk God in de persoon van een klein mensenkind zijn plaats te geven. Er blijft het uitkijken naar de nieuwe wereld - Emmanuel, God met ons. En het vele wachten als we te weinig doen. Dat is advent. Het is ook ons voorbereiden op die komst. Met ons antwoord.Bij het vertrek overhandigden de vrijwilligers ons, gasten, een dekentje voor de koude nacht, of avond die toen nog maar net begon. Zachte fleece. Ook beschutting in een traan achteraf, na dit feest, verder van dit moment. Zodat we daarna weer ongehavend de deken kunnen openslaan en veelbelovend lachen naar ontmoeting, babbels, welkom. Naar een zalige Kerstmis. Voor iedereen