De 28-jarige Olha P. stond terecht voor 28 feiten van oplichting, één poging en 29 feiten van het aanbieden van namaak GSM’s en tablets van Samsung, Lenovo, Apple en Huawei. Ze pleegde de feiten tussen juli 2014 en september 2016.

Zelf kocht ze de toestellen aan via AliExpress in China en verkocht ze het door op tweedehandssites als nieuwe toestellen, voor een lagere prijs. Ze sprak met haar slachtoffers telkens af aan het station van Kortrijk of aan enkele scholen in Kortrijk. Daarbij vermomde ze zich met een blonde pruik. Als de deal gesloten was en ze, afhankelijk van het product enkele honderden euro’s incasseerde, maakte ze zich uit de voeten. De meesten die met de trein gekomen waren merkten pas thuis op dat er verschillende functies niet werkten. In een herstelpunt werd meteen gezien dat het om namaak ging. Zo ook een slachtoffer uit de Westkust, die naar de politie stapte en zo de bal aan het rollen bracht.

“Er zijn minstens 29 slachtoffers, maar allicht veel meer”, sprak de procureur. “Zo vonden we drie Samsungs aan met hetzelfde IMEI-nummer die na contact met de providers aan meer dan 250 toestellen behoorde.” Olha P. kreeg een effectieve celstraf van 3 jaar, 6.000 euro boete én de onmiddellijke aanhouding. De vrees bestaat immers dat ze ons land nu zal ontvluchten. Drie slachtoffers moet ze in totaal 1.480 euro terugbetalen.

Arrogante pseudo-advocate: “Objection!”

“De straf is volledig effectief omdat de rechtbank rekening houdt met de zware feiten en de hoeveelheid. Ook haar werkwijze is bijzonder laakbaar. Daarnaast houden we ook rekening met haar arrogante houding op de zitting”, klonk het opvallend bij de strafrechter.

Op de zitting gedroeg Olha P. zich immers als een rasechte, maar erg arrogante pseudo-advocate. Vol vuur, in het Engels en strak in een pakje verdedigde ze zichzelf, niet voor maar achter de beklaagdenbank. Ze liet daarbij de ene na de andere juridische term rollen als was ze een volleerde advocate. Maar ze gedroeg zich ook erg arrogant, en onderbrak meermaals luidkeels de andere advocaten, procureur en rechter. Toen die haar een vraag stelde veerde ze weer recht: “Objection sir” De rechter kreeg het op zijn heupen. “Objection? Ik stel u een gewone vraag. Ik heb de indruk dat u teveel naar Suits op Netflix kijkt mevrouw. Met uw Amerikaanse tussenkomsten altijd. Dit is hier een Belgische rechtbank en hier geldt ons recht.”

De vrouw diende in aanloop van het proces al klacht in tegen de politie die haar ‘8 uren lang onmenselijk ondervroeg’, tegen de politie en schreef klachtbrieven naar het Hof van Cassatie. Ze ving telkens bot. Ze daagde niet op voor haar vonnis en zal nu opgespoord en aangehouden worden.