In de documentaire, die afgelopen donderdag in première ging op het Sundance Film Festival in Utah, geeft de zangeres toe dat ze worstelt met haar zelfbeeld. “Het is niet goed voor mij om elke dag foto’s van mezelf te zien”, zegt ze in een voice-over. “Het is nog maar een paar keer gebeurd en ik ben er absoluut niet trots op maar er zijn wel momenten geweest waarop ik foto’‘s te zien kreeg waarop mijn buik er te dik uitzag. Er zei zelfs iemand dat ik er zwanger uitzag. Dat heeft mij ertoe aangezet om mezelf een beetje uit te hongeren. Om gewoon te stoppen met eten.”

Niet open

Die bekentenis komt voor heel wat fans als een verrassing, want niets wees erop dat de wereldster kampte met een eetstoornis. “Het was zeer moeilijk om erover te praten in de documentaire”, zegt ze aan het Amerikaanse tijdschrift Variety. “Ik wist niet hoe ik mij ging voelen als ik zou spreken over mijn strijd met eten en de ongezonde dingen die ik heb meegemaakt heb.” Maar toen kwam regisseur Lana Wilson. “De manier waarop zij het verhaal vertelt, het klopt helemaal. Ik ben niet zo open over het onderwerp. Er zijn zoveel mensen die er zoveel beter over kunnen praten…ik heb alleen maar mijn eigen ervaring.”

Ook heeft de zangeres het moeilijk met de psychologie achter ‘goed en slecht’. “Als iemand mij een schouderklopje gaf, dan was dat goed. Maar als iemand iets negatief zei, dat associeerde ik dat met straf. En die redenering trok ik door naar mijn eetpatroon.”

Zwanger

Ze geeft ook een concreet voorbeeld. “Toen ik achttien was, stond ik voor het eerst op de voorpagina van een magazine. De titel stelde de vraag of ik toen zwanger was. En toegegeven, ik droeg een jurk waarin mijn buik er niet plat uitzag. Ik registreerde die ervaring als straf.” In de kleedkamer ging het weer beter. “Wat geweldig dat jij in die standaardmaten past”, zei het meisje toen. “Normaal moeten we de jurken aanpassen maar nu kunnen we ze gewoon rechtstreeks van de catwalk aan jou geven. Die woorden ervaarde ik als een beloning. En hoe meer je zo’n verbanden legt, hoe meer je ook je eetpatroon daaraan gaat aanpassen.”

LEES OOK. Moeilijke periode voor Taylor Swift: moeder heeft hersentumor

Het dieptepunt van Swift? “Ongetwijfeld ten tijde van mijn album ‘1989’. Ik dacht dat ik het gevoel moest krijgen dat ik het einde van een show niet zou halen. Dat ik zou flauwvallen. Maar nu weet ik dat het niet zo hoort. Als ik eet, krijg ik energie. En die energie maakt mij sterker en geeft mij de kracht om een show te doen zonder dat ik mij slecht voel.”

Maatje 36

Intussen lijkt Swift de strijd met eten gewonnen te hebben. “Ik heb mij neergelegd bij maatje 36. Ik streef niet meer naar maatje 30.” Ook kan ze beter omgaan met de commentaren. “Het zal gewoon nooit goed zijn. Als je slank genoeg bent, heb je niet de kont die iedereen wil. Heb je genoeg gewicht voor een volle kont, dan klagen ze weer over je buik. Het is onmogelijk om daaraan te voldoen. Het heeft er wel voor gezorgd dat ik een spiraal van schaamte terechtkwam.”

Maar die schaamte doorbrak ze onder meer door hoogleraar Brené Brown. “Ik keek op Netflix naar een reeks van haar over schaamte. Ook lees ik geregeld een boek van haar. Ze zegt onder meer dat het belachelijk is om te zeggen dat je niet geeft om wat anderen denken. Dat is onmogelijk. Maar je kan wel beslissingen welke meningen er meer toe doen dan anderen. Naarmate je ouder wordt, leer je dat. Ik kan zeggen dat ik nu erg gelukkig ben, ondanks dat er heel wat slechte dingen in mijn leven gebeuren. Maar ik beslis nu waar ik veel om geef en dat maakt een wereld van verschil.”