Direct naar artikelinhoud
#tradwife promoot de vrouw aan de haard (met een extreemrechts geurtje)
#tradwife

#tradwife promoot de vrouw aan de haard (met een extreemrechts geurtje)

Beeld Getty Images

Het klassieke beeld van de vrouw aan de haard, die het huishouden regelt en voor de kinderen zorgt terwijl manlief uit werken gaat: dat is wat #tradwife promoot. Een bewuste en dus ‘feministische’ keuze voor sommigen. Al is de realiteit complexer dan dat, en hangt er ook een extreemrechts geurtje aan.

“Je echtgenoot moet altijd op de eerste plaats komen als je een gelukkig huwelijk wil.” Dat is de mening van Alena Kate Pettitt, de Britse bezieler van The Darling Academy, een YouTube-account waarop ze “etiquette, een vrouwelijke levensstijl, het huishouden en hoe een traditionele huisvrouw te zijn” promoot. Volgens de website van The Darling Academy laat “een traditionele huisvrouw” of ‘trad wife’ zich samenvatten als “huisvrouwen die zich graag onderwerpen aan hun echtgenoot, hem verwennen en het huishouden regelen like it’s 1959.”

De hashtag #tradwife, die de YouTube-filmpjes van The Darling Academy vergezelt, is vooralsnog vooral een Angelsaksisch fenomeen – in België lijkt het nog niet te zijn doorgebroken. Het blijft ook een niche – The Darling Academy heeft minder dan 3.000 abonnees op YouTube – maar de aandacht ervoor groeit wel, ook in de media. En met die aandacht komt ook kritiek. “Iemand zei me zelfs: ‘Dit type huisvrouw werd gepromoot door het Derde Rijk’”, reageerde Pettitt verbaasd tegenover de BBC, terwijl ze de strijk doet. “Dat wist ik zelfs niet!”

The Darling Academy beweert ‘apolitiek’ te zijn, al legt Pettitt wel voortdurend de klemtoon op ‘Britishness’ en de waarden “die Groot-Brittannië groot hebben gemaakt”, en betreurt ze dat “we de identiteit van ons land niet meer kennen”. Maar als iemand haar erop wijst dat de term #tradwife ook gelinkt is aan white supremacy, reageert ze verontwaardigd: “Dat staat niet in mijn woordenschat, ik ben geschokt.”

Aan de andere kant van de Oceaan is het #tradwife-fenomeen duidelijk gelinkt aan de alt-rightbeweging, die doorgaans als uiterst mannelijk en misogyn wordt beschouwd, maar dankzij de #trad-beweging ook een kleine, vrouwelijke component ontwikkelt. Een van de grote trekkers is de Mormoonse Ayla Stewart, of ‘Wife with a Purpose’. Haar blog en Twitter-account werden opgeschort omwille van de extreemrechtse standpunten. Zo moedigde deze streng religieuze en ultraconservatieve moeder van zes haar volgers aan om zich zo veel mogelijk voort te planten, aangezien het geboortecijfer bij blanke Amerikanen daalt.

In Florida vond afgelopen maand de eendaagse ‘Make Women Great Again’-conventie plaats, waarbij (mannelijke) sprekers vrouwen aanmoedigden om thuis te blijven en “zo veel mogelijk baby’s” te krijgen. “Decennialang heeft het feminisme vrouwen die familie en het moederschap op de eerste plaats zetten bespot”, klonk het in de aankondiging.

Paradox

Paradoxaal genoeg vindt onder anderen Pettitt haar keuze voor een #tradlife net ‘feministisch’ – net omdat het haar eigen keuze is. “Echt niet elke beslissing die ‘eigen keuze’ is, wil ik feministisch noemen”, reageert professor genderstudies Veerle Draulans (KU Leuven). Bij feminisme is het doel erg belangrijk: naar welke soort samenleving willen we evolueren? Hebben vrouwen en mannen evenveel beslissingsrecht, op alle gebied? Het uiteindelijke doel is een ‘menselijke samenleving, waarin waarden en taken niet langer gelabeld worden als ‘mannelijk’ of ‘vrouwelijk’, maar als ‘menselijk’.

“In wat ik lees over ‘trad wives’ gaat het om duidelijk gefixeerde taken en rollen, afgebakend wat voor mannen is, wat voor vrouwen is. Mannen hebben in het ‘trad wives’-model kennelijk helemaal geen keuze: ze moeten vader-kostwinnaar zijn.”

Daarbij komt nog dat de keuze voor een #tradlife niet voor iedereen is weggelegd. “Veel vrouwen hebben die keuze ook niet omdat twee inkomens substantieel nodig zijn voor het gezin”, zegt Draulans. “Wie kan vandaag een gezin runnen op basis van één inkomen? En het ideale gezin dat ze uittekenen is echt wel: vader-kostwinnaar, moeder-thuiswerkend, kinderen. Er is weinig ruimte voor ‘regenbooggezinnen’ of diverse gezinsvormen, en evenmin voor kleur en diversiteit.”