Ging er te veel aandacht naar storm Ciara? Of heeft deze aandacht net levens gered?
De storm Ciara trok het voorbije weekend niet alleen over het land, maar ook door alle media. De ontwikkeling van de storm werd op de voet gevolgd in de berichtgeving, met langere of extra nieuwsuitzendingen, met liveblogs en doorlopende weerupdates. Ging er misschien te veel aandacht naar de storm? Of heeft de grote belangstelling vooral erger voorkomen? Het Radio 1-programma “De wereld vandaag” deed de rondvraag.
Al werden er tienduizenden noodoproepen genoteerd, toch kan er een dag na de storm gesteld worden dat de materiële schade al bij al meevalt. Ook vielen er geen ernstige menselijke slachtoffers. Was er dan misschien te veel gewaarschuwd?
“Neen, ik vond dat er heel correct gecommuniceerd is”, stelt ex-reclameman en opiniemaker Guillaume Van der Stighelen. “Ik heb helemaal geen apocalyptische aankondigingen gezien. Ik heb ook niet het gevoel dat er door de berichtgeving gepanikeerd is. Mensen zijn terecht voorzichtig geweest. Als er niet gewaarschuwd wordt, kan je er staat op maken dat er voor elk ongeluk naar de weermensen wordt gewezen. Het lijkt een dag na de storm bijna of sommigen teleurgesteld zijn dat er geen echte slachtoffers zijn gevallen”.
Professor Mediastudies Leen D’Haenens van de KULeuven treedt Van der Stighelen bij: “De nieuwe technologie leent er zich toe om alle weerevoluties op de voet te volgen. Het is toch goed dat de media dit volledig benutten. Het is belangrijk om ervan gebruik te maken om mensen te sensibiliseren.”
“Het maakt ons paranoïde en angstig”
Het is net de technologie die socioloog Walter Weyns (UAntwerpen) zorgen baart. “Er zijn steeds meer data beschikbaar waarmee we alles kunnen monitoren. We proberen krampachtig te voorspellen hoeveel wind er precies zal zijn en hoeveel regen er zal vallen. De druk op weerkundigen is ontzettend groot geworden. We verwachten dat ze met al hun computermodellen de perfecte voorspelling kunnen maken.”
Volgens Weyns maakt het allemaal deel uit van een grote maatschappelijke beweging. “We zitten in een negatieve spiraal van beheersing. We proberen steeds meer data te verzamelen, steeds meer de achterpoortjes te sluiten. Het maakt ons ook paranoïde en angstig.”
“Waarom moesten stormen een naam krijgen?”
Angst is het onderzoeksdomein van psycholoog Alain Van Hiel (UGent). Hij vraagt om op elk moment correct en objectief te blijven informeren. “Zaai geen paniek en angst. Als er nog van dit soort gematigde stormen opduiken, en we  benadrukken telkens dat ze uiterst gevaarlijk zijn, dan zal gewenning optreden. Mensen worden het gewoon en gaan er zelfs niet meer op reageren. Vermijd dus om op elk alarmsignaal in te gaan.”
Ook communicatiewetenschapper Ellen Van Praet (UGent) vindt dat er de voorbije dagen correct is geïnformeerd. “Maar het gaat helaas mis met de naamgeving van deze storm”, vindt Van Praet die betreurt dat stormen voortaan gepersonaliseerd worden. “Waarom moesten stormen een naam krijgen? Vanuit communicatief oogpunt snap ik dat zo’n naam herkenbaar is voor de bevolking. Maar volgens mij heeft het op lange termijn een omgekeerd effect. Je ziet nu al dat mensen op sociale media lachen met de naam Ciara, zeker nu blijkt dat deze storm van een heel andere orde is dan de grote stormen in Amerika. Het is dan de naam die zorgt dat je communicatie aan effect verliest.”