De gekke dag van Campenaerts in Namibië, die wint na solo van 80 km en uitpakt met gulle geste: “Mijn vader moest huilen toen hij het hoorde”

Stel je niet al te veel voor van de Nedbank Road Challenge: het niveau is bescheiden, er doen bijna uitsluitend lokale renners aan mee. Voor Campenaerts was de race vooral bedoeld als een leuk tussendoortje tijdens zijn hoogtestage. “Een plezante manier van trainen”, zei hij. “Ik ken de wegen hier ondertussen van buiten, ik heb goed doorgetrokken.”

Zeg wel, na 20 kilometer bleef er niemand meer over in zijn wiel. En dus moest Campenaerts de resterende 80 kilometer solo afwerken. Een eitje, zo bleek, hij won met 8 minuten voorsprong. Zijn eindtijd: 2 uur, 11 minuten en 35 seconden, goed voor een gemiddelde snelheid van 45,6 kilometer per uur over golvende wegen, en met een gewone wegfiets. “Uiteraard heb ik daarna nog honderd kilometer bijgetraind”, reageerde Campenaerts laconiek.

De Antwerpenaar maakte zijn ‘prestatie’ af door na de koers zijn prijzengeld (12.000 Namibische dollar of 745 euro) weg te schenken aan een plaatselijk goed doel. PAY, Physically Active Youth, is een schoolproject dat kinderen aanzet tot fietsen én studeren. Op het podium na de wedstrijd ontspon zich een spelletje tussen Campenaerts en de nummers twee en drie van de race, de Namibiërs Dan Craven en Matin Freyer, waarna ook zij hun prijzengeld wegschonken. Sponsor Nedbank deed er ook nog een schep bovenop zodat er uiteindelijk 3.230 euro naar het goede doel ging. “Mijn vader moest huilen toen hij het hoorde”, grijnsde Campenaerts. “Dat was geleden van het werelduurrecord.”