Grinta, goesting, glijden: Kim is back
Alsof ze nooit zeven jaar en een half is weggeweest. Die tweede set was typisch Kim Clijsters: vechtlust, goesting en geweldige forehands. Garbiñe Muguruza, Australian Open-finaliste, moest alle zeilen bijzetten om een 36-jarige mama van drie af te houden.
Bij 2-6, 0-3 voor Garbiñe Muguruza en een allesbehalve overtuigende versie van Kim Clijsters in actie krabden we ons in de haren en wisten we niet of we die tweede comeback eigenlijk zo’n goed idee moesten vinden. Forehands waaiden ver achter de lijn, dubbele fouten vielen bij bosjes en het tennis oogde, op enkele klasseflitsen na, ongemakkelijk. Maar het erg Belgisch getinte publiek op het half volgelopen centercourt, plus wat concentratieverlies aan de overkant van het net, hielpen Clijsters in het zadel.
Ineens liep de opslag, gingen de forehands als een streep voorbij de Spaanse ex-nummer één en vocht Clijsters zich met vuur, venijn en vernuft terug in de partij en voorbij Muguruza. Alsof ze nooit was weggeweest. “In de eerste set moest ik mijn positie op de baan aanvoelen, het ritme in mijn service ook en het tennis van mijn tegenstandster lezen”, zei Clijsters.
“Dat waren nogal veel dingen die tegelijk binnenkwamen. En toch vond ik dat ik er niet ver vanaf zat. In die tweede set ben ik er voor blijven knokken. En op een gegeven moment kon ik tennissen zonder er al te veel bij na te denken. Ik heb kansen gehad maar het was uiteindelijk net niet. (Clijsters kwam op twee punten van setwinst, FDW) Ik ben wel heel blij met het niveau van die tweede set, want ik denk niet dat ik dat op training al gehaald heb.”
De enthousiaste fans kregen daarbij nog meer vintage Clijsters met drie splits waarbij wij spontaan aan Cirque du Soleil moesten denken en die op de tribunes dezelfde kreetjes van bewondering ontlokten. “Nochtans had Sam (Verslegers, haar osteopaat) mij gevraagd van ze niet meer te doen”, lachte Clijsters. “Maar het is niet iets waar ik bij nadenk. En nadat ik die eerste gedaan had, dacht ik: ‘Het lukt nog’. Het mag wel geen gewoonte worden.”
Waarmee we bij het heikel punt van dit proces zijn aangekomen: haar lichaam. Hoe voelde dat na een intense partij van bijna 100 minuten? “Op dit moment gaat het”, meende Clijsters. “In een wedstrijd komt er altijd wat meer spanning bij. Ik heb dus ook geschoven naar een bal, wat ik nog niet gedaan had in training. Dat zijn dingen die ik morgen (vandaag) misschien zal voelen. Maar in het algemeen heb ik het gevoel dat mijn rug, nek, schouder in orde zijn. Het wordt een beetje kijken hoe de knieën en de heupen gaan reageren.”
Morgen stapt Clijsters op het vliegtuig naar huis, een week later gaat het de andere kant op richting Mexico, waar in Monterrey etappe twee van het grote comebackavontuur wacht. Met (nog) meer verwachtingen van de als vanouds weer paraat zijnde, wereldwijde supportersclub. Ah ja, het toernooi is minder sterk bezet dan Dubai en dus moet die eerste zege wel komen, niet?
“Ik vind dat niet erg”, zei Clijsters. “Ik heb ook hoge verwachtingen. Wat er rondom mij gebeurt, kan ik toch niet controleren. Dus probeer ik daar niet te veel energie in te steken. Iets wat makkelijker gaat nu ik wat ouder ben. Ik heb zoiets van: zeg maar, schrijf maar, doe maar. Dat heeft geen invloed op mij.”
Roestige start, verbazend goede tweede set
Voor we allemaal halleluja kraaiend naar Monterrey afreizen, willen we eerst toch enkele werkpunten blootleggen in het tennis van Kim Clijsters. Of beter, ze doet dat zelf wel: ‘Mijn niveau in het begin van de wedstrijd moet beter, dat wordt het belangrijkste.’
De start van Kim Clijsters was na 2.728 dagen zonder proftennis geheel naar verwachting een beetje roestig. De benen deden niet wat het hoofd wilde en de arm volgde een reactie te laat de orders op. Groteske fouten, verkeerde inschattingen, dubbele fouten en een 2-6-, 0-3-achterstand waren het gevolg.
“Normaal houd ik van avondmatchen, maar in het begin vond ik door de bal in de zwarte lucht mijn timing niet in mijn service”, wist Clijsters. “Dat zijn kleine dingen waar ik opnieuw gewoon aan moet worden.”
Ondervinding door wedstrijden te spelen. Opnieuw wennen aan toernooien, tourleven en tegenstreefsters. “Het is wel de bedoeling dat ik het niveau van de tweede set een hele match ga brengen. Dat is het doel. Het kan zijn dat de volgende keer dat ritme opnieuw wat wegvalt, dat het een beetje op en af zal gaan. Maar ik probeer toch het gevoel dat ik had in de tweede set op te slaan op mijn harde schijf en daarop verder te bouwen.”
Tandje bij
In het huidige damestennis zijn de eerste drie slagen van levensbelang. Opslag, return en derde bal. Vooral in die eerste twee zaken kan de Limburgse veterane nog een tandje bijsteken. Aanvoelen wanneer ze voor een winner kan gaan ook, positie op de baan inschatten, creatief oplossingen blijven zoeken, zelfs als de slagenwisseling blijft duren. Allemaal zaken die bij Clijsters nog voor verbetering vatbaar waren, al toonde ze in de tweede set wel dat het palet nog altijd in haar DNA vervat zit.
“Het kan misschien nog tien matchen duren vooraleer ik het niveau van de tweede set een hele match kan tonen”, zei ze zelf. “Maar ik heb het geduld - geloof het of niet - en ga er voor werken en vechten.” Clijsters gaat de volgende weken naar Monterrey, Indian Wells en Charleston. “Maar in Mexico ga ik weer in andere omstandigheden terechtkomen, waar ik me weer een beetje aan zal moeten aanpassen. Maar dat hoort erbij, dat is een proces waar ik nu in zit en daar kan ik alleen maar aan gewoon worden door wedstrijden te spelen.”
Laat ons dit dan maar als een veelbelovende start catalogeren. De manier waarop was dat zelfs meer dan het resultaat.
“Dit was een ideale situatie om in terug te komen”, gaf Clijsters haar visie op het weekje Dubai. “Vanaf donderdag ben ik hier beginnen trainen en heb ik gevoeld dat ik elke dag een beetje beter werd. Deze week was een grote stap vooruit voor mij en het hele team. We gaan in de juiste richting. We zijn er nog niet, maar we zitten toch al in de juiste richting. En dat is belangrijk.”
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
