Celien, dochter van Margriet Hermans, is al 45 kilo lichter: “Ik accepteer mijn lichaam, maar mooi vind ik mezelf niet”

Zo’n anderhalf jaar geleden werd Celien Deloof geopereerd in de obesitaskliniek in Geel, die nu Baro heet. Ondertussen is ze al 45 kilo kwijt, en blijft ze vermageren. “Niet dat ik echt een streefdoel heb, hoor", lacht ze aan de telefoon. “Het is goed zoals het nu is, al zou het wel mooi zijn om onder die magische 60 kilo te raken. Ik ben niet zo groot, weet je. En elke kilo die er nog afgaat, is mooi meegenomen. Ik leef gewoon gezond en beweeg veel. Zo probeer ik twee tot drie keer per week te gaan wandelen of lopen. Maar het is niet zo dat ik overleef op komkommertjes alleen.”

Hoewel ze al behoorlijk wat kilo’s is kwijtgespeeld, heeft de zangeres en vastgoedmakelaar het moeilijk om afstand te nemen van de ‘dikke Celien’ die ze nog steeds in de spiegel ziet. “Ik heb mezelf lang zo gezien, en ook andere mensen hebben me lange tijd zo genoemd. Het vraagt dus tijd om dat beeld in de spiegel te veranderen. Aan de andere kant besef ik ook wel dat ik geen maatje 56 meer heb. Nu ik meer aan het optreden ben en vaker in de aandacht kom, zie ik af en toe een nieuwe foto van mezelf. En dan valt het mij ook wel op dat ik er slanker uitzie. Het besef komt dus wel." 

^{(Lees verder onder de foto.)}

Celien heeft via het ziekenhuis ook nog regelmatig contact met een psychologe: “Die hulp is echt waardevol. Ze geeft me tips en tricks, al blijft het natuurlijk moeilijk om die mindset van buitenaf te veranderen. Maar het moet gezegd, die klik kan ik steeds vaker maken.”

“Als ik in de spiegel kijk, kan ik mezelf tegenwoordig al wat gemakkelijker accepteren”, geeft Celien dan ook toe. “Maar mooi vind ik mezelf helemaal niet, dat is nog iets anders. Dat heeft echter andere redenen. Ik werd vroeger gepest en dat heeft wel aan dat zelfbeeld bijgedragen. Het heeft dus meer met mezelf als persoon te maken dan met mijn gewicht.” Toch heeft de operatie ook dat voor een stuk veranderd: “Ik vind mezelf al mooier dan twee jaar geleden. Stapje voor stapje, zeker?” lacht ze.