Waarom is het beter om papieren zakdoekjes te gebruiken?

De discussie over tissues versus zakdoeken is misschien wel zo oud als de snotlappen zelf. En dat is oud: een Fransman verwonderde zich in de zeventiende eeuw al over Japanners die slechts éénmaal in een papiertje niesten en dat weggooiden. De Japanners hadden gelijk, zo blijkt.

“Virussen kunnen een relatief korte tijd overleven”, zegt Andreas Voss, hoogleraar infectiepreventie aan de Nederlandse Radboud Universiteit. “Daarbij maakt het wel een groot verschil op wat voor materiaal het zit.” En er is een verschil tussen de tijd dat een virus op materiaal blijft zitten en de tijd dat het overdraagbaar is. “We hebben van dat eerste een vrij goed beeld, omdat je het genetisch materiaal van het virus kunt aantonen. Maar dat wil niet zeggen dat het nog in leven is. Daar is veel minder onderzoek naar gedaan.” Je kunt als vuistregel nemen dat zolang het snot of slijm niet is opgedroogd, pakweg een uur, het virus overdraagbaar is, stelt Voss.

Dat is de reden waarom papieren zakdoekjes de voorkeur hebben. “Die gebruik je één keer, daarna gooi je ze weg.” Het eenmalige aspect is wel van belang: je moet ze niet laten slingeren. En niet in je broekzak stoppen, waarbij je iedere keer als je moet niezen of hoesten, je hand weer in een mogelijke besmettingsbron steekt. Dit is dan ook het voornaamste argument tegen een linnen zakdoek die iemand bij zich houdt. Voss: “Als je echt verknocht bent aan je zakdoeken, dan kun je die het beste ook na één keer gebruiken in een plastic zakje doen, opbergen en ’s avonds wassen.”