Walter Grootaers herstelt van coronavirus: ‘De complete isolatie was het meest akelige’
Hij was de eerste bekende Vlaming bij wie corona werd vastgesteld en lag een dag of vijf op intensieve, maar inmiddels is Walter Grootaers stilaan weer aan de beterhand. De ‘opperkreuner’ zit nu thuis in quarantaine en wij konden hem bellen over zijn ziekte, herstel en kijk op de situatie. “Als 65-jarige behoor ik tot de risicogroep. Daar sta je onvermijdelijk wel eens bij stil…”
Exact twee weken geleden raakte bekend dat Walter Grootaers het coronavirus had opgelopen. De zanger/presentator/Open VLD-schepen van Lier moest op een gegeven moment zelfs worden opgenomen in het ziekenhuis, maar het ergste leed lijkt nu geleden. “Tot op vandaag weet ik nog steeds niet waar het virus me te pakken kreeg”, opent Grootaers. “Kort voor ik ziek werd, ben ik weliswaar gaan skiën in Noord-Italië, maar dat was in een gebied waar er toen nog geen besmettingen waren. Bovendien is niemand anders van mijn reisgezelschap ziek geworden. Mijn besmetting kan dus even goed in België zijn gebeurd.”
Hoe heeft de corona zich bij jou gemanifesteerd?
“In het begin was ik vooral heel moe. Ik had totaal geen fut meer en sliep tot vijftien uur per dag. Maar omdat ik in eerste instantie geen koorts had, dacht mijn huisarts niet meteen aan corona. Na een paar dagen kwam de koorts dan toch en toen ben ik naar het ziekenhuis in Lier gegaan. Uit verder onderzoek bleek daar dat ik de eerste Lierse coronapatiënt was. Ik ben altijd al een haantje-de-voorste geweest (lacht).”
“Buiten corona had ik trouwens ook een longontsteking. In de dagen die volgden, kwam er een zware hoest bij. Op de duur verhuisde ik zelfs naar de afdeling intensieve zorgen. Daar heb ik een vijftal dagen gelegen. Het kunnen er ook zes of zeven geweest zijn. Ik ben wel altijd bij bewustzijn gebleven, maar was te suf om de dagen exact te tellen.”
Intensieve: dat klinkt beangstigend. Heb je ooit schrik gehad dat het fout met je zou aflopen?
“Ik ben van nature nogal een rustige mens, dus dat viel best mee. Maar toen ik berichten begon te lezen dat 65-plussers een risicogroep vormen, heb ik daar onvermijdelijk eventjes bij stil gestaan. Ik ben op 27 januari 65 geworden… Tegelijk dacht ik wel eens: wat gaat het geven als er op korte tijd massaal veel besmettingen bij komen? Ze gaan me dan toch niet op de gang zetten? Maar écht grote schrik heb ik dus nooit gehad, omdat ik een grenzeloos vertrouwen heb in onze gezondheidszorg. Ik voelde ook dat men in het ziekenhuis van Lier heel goed was voorbereid op de situatie.”
“Ik wil trouwens een pluim geven aan het personeel daar en aan alle andere zorgverstrekkers. Die mensen leveren fantastisch werk. Uit de korte gesprekken die ik af en toe voerde met dokters en verpleegkundigen bleek dat zij zelf ook bang zijn om besmet te geraken. Om dat dan van je af te zetten en zieke mensen te helpen: chapeau.”
Op intensieve mocht je geen bezoek ontvangen. Hoe ging je daar mee om?
“Misschien was die complete isolatie voor mij nog wel het meest akelige. In principe kwam er zelfs maar om de zes uur verpleging langs, tenzij in noodgevallen. Tja, dan duurt een dag lang. Weet je, op de duur geraak je een beetje ‘ontmenselijkt’. Omdat ik geen greintje energie in mijn lijf had, kon ik ook niks meer zelf. Zelfs om me te wassen had ik hulp nodig. Die afhankelijkheid van anderen viel me best zwaar.”
“Sinds midden vorige week kan ik opnieuw mijn plan trekken én ben ik terug thuis. Ik slaap voorlopig in de logeerkamer en moet afstand houden van mijn gezin, maar het is toch al een hele verbetering. Af en toe kan ik zelfs al eens kort buiten komen met de hond.”
Kort nadat jij de diagnose ‘corona’ kreeg, kondigde de Nationale Veiligheidsraad een reeks van noodmaatregelen af. Wat dacht je toen je in je ziekenhuisbed las over de ‘lockdownparty’s’?
“Ik ben zelf iemand die graag onder de mensen komt, maar dat fenomeen vond ik iets heel vreemds. In het begin speelde er allicht nog een stuk onwetendheid mee. Maar dat er een week later nog cafés waren die stiekem de deuren openden, kan er bij mij niet in. Die uitbaters noemen zichzelf rebellen, maar dat heeft met rebels zijn niets te maken. Het is gewoon onverantwoord!”
“Voor mij is het heel simpel: de overheid heeft enkele beperkingen opgelegd en dat is niet voor niks. Iedereen heeft zich aan die restricties te houden. Over een week mag ik uit quarantaine en dan ben ik in principe immuun, maar even goed zal ik doen en laten wat iedereen moet doen.”
Jij hebt als lokaal politicus ongetwijfeld een mening over de manier waarop onze regering deze crisis aanpakt?
“Ik denk dat ons land het er in deze kwestie lang niet slecht vanaf brengt. Ik vind het overigens schandalig dat iemand als Dries Van Langenhove deze crisis misbruikt om goedkope kritiek te leveren op mensen als Marc Van Ranst. Kritiek mag er zijn – dat houdt iedereen scherp – maar het moet wel ernstig blijven. Naar mijn gevoel staan ze er in heel wat andere landen een stuk slechter voor. Ik hou bijvoorbeeld mijn hart vast voor wat er in de Verenigde Staten staat te gebeuren.”
Als we ook iets positiefs mogen aanstippen omtrent de coronacrisis: de solidariteit in Vlaanderen is hartverwarmend.
“Absoluut. Ik word dat nu zelf gewaar, want onze buren gaan boodschappen doen voor ons. Geweldig, toch? Wat ik ook fantastisch vind is de individuele creativiteit die nu bij de mensen naar boven komt. Op internet zie je dezer dagen veel knappe en geestige dingen passeren met als doel de medemens even wat afleiding te bieden. Als artiest kan ik dat alleen maar toejuichen.”
Over de artiest Walter Grootaers gesproken: gaat die straks weer even vitaal worden als voor de corona-uitbraak?
“Ik heb goede hoop dat ik hier geen blijvende schade aan ga over houden. Mijn stem klinkt nu nog wat hees en de vermoeidheid is niet helemaal uit mijn lijf, maar over een dikke maand denk ik opnieuw topfit te kunnen zijn. Of ik dan alweer op een podium zal staan, is een heel andere zaak. De entertainmentsector ligt plat en vermoedelijk zal dat een tijd blijven duren. Groepen als De Kreuners komen dit straks wel te boven, daar heb ik geen schrik voor. Ik hoop alleen maar dat er niet te veel muziekfestivals gaan sneuvelen als ze een jaar niet kunnen doorgaan. Het is doodjammer dat talloze evenementen geschrapt dreigen te worden. Anderzijds moet iedereen goed beseffen dat er momenteel écht geen andere optie is.”