Neen aan de heropening der boekhandels!

Ik lees in de kwaliteitsmedia dat u een trapsgewijze terugkeer naar het normale leven nastreeft. Dat doet de burger deugd. Met de linkerhand weegt u het economisch belang af, met de rechter de gezondheidsrisico’s. Onbevooroordeeld en op basis van harde feiten. Als een geblinddoekte Vrouwe Justitia, als het ware.

Dat u alreeds plantentuinen en doe-het-zelfzaken liet heropenen, lag voor de hand. Het risico was berekend: u wilde een algemene psychose bij de bevolking voorkomen door ze de handen uit de mouwen te laten steken. Een verstandige beslissing. 

Ik stel voor dat u als volgende stap de kappers opnieuw aan het werk zet. Het zal niet aan uw alziende blik zijn ontgaan dat de bevolking aan het verwilderen is. Vrouwen beginnen een andere kleur van haar te vertonen dan in het pre-coronatijdperk, het gaat vooral om vijftig tinten grijs. Mannen beginnen steeds meer op hun voorvaderen – de Oude Belgen – te gelijken. Ik heb al iemand gezien die net als Ambiorix vlechtjes in de snor droeg! Om besmetting te vermijden zal een eenvoudige maatregel volstaan: alvorens de knipschaar en de tondeuse te ondergaan, dienen klanten een kwartier onder de droogkap door te brengen, ingesteld op windkracht tien en op de hoogste temperatuur.

Misschien kunt u in één moeite door alle wassalons en stomerijen van het land laten heropenen: properiteit voor alles!  Idem dito voor de nering van de hand- en voetverzorging. Als we toch collectief zullen verarmen, dan liefst in stijl.

Als u wil voorkomen dat wij nog verder van de onderwijsladder donderen – de OESO waarschuwt daar al langer voor -, als u wil voorkomen dat een nieuwe generatie analfabeten aantreedt, als u de komst van een nieuwe pandemie – die van het gamen – in de kiem wil smoren, hebt u geen keuze: de scholen moeten opnieuw open. De ouders van het schoolplichtige grut zullen collectief een zucht van verlichting slaken, eentje die het verzamelde windmolenpark van het land een etmaal lang op volle toeren kan doen draaien. Vanzelf zullen scholen door de verplichte social distancing naar kleinere klassen gaan, waardoor er meer leraren nodig zullen zijn en meer klassen, wat goed is voor de relance in de bouw. Op de speelplaats krijgt ieder kind zijn eigen drie vierkante meter toegewezen waarop het zich ter ontspanning “eens goed kan laten gaan”.

Dat u nog niet meteen carte blanche wil geven voor de hervatting van voetballerij en wielrennerij - met of zonder publiek - kan ik begrijpen. Toch biedt de verplichte social distancing ook deze sporten een mogelijke nieuwe en verfrissende start. Bij het wielrennen bijvoorbeeld, zullen de renners minder vaak vallen als ze anderhalve meter afstand moeten houden en het zal ook gedaan zijn met wieltjeszuigen. Bij het voetballen zal het afgelopen zijn met pootjelap, gemene achterwaartse tackles en duw- en trekwerk voor het doel. Het spel wordt allicht een beetje saaier, dat moeten we dan maar voor lief nemen. Omdat sport synoniem is met ambiance, stel ik voor om bij voetbalwedstrijden één supporter per ploeg toe te laten en bij het wielrennen één idioot die net voor het aanstormende peloton nog de straat oversteekt.

Ik moet u evenwel waarschuwen voor een lichtzinnige en potentieel gevaarlijke versoepeling van de lockdown in een high risk sector, die van het boekwezen. Misschien hebt u nog nooit een boekhandel bezocht, maar ik wel. Ik ken dus de gevaren. Een boek is een virale bom. Iedere zichzelf respecterende handelszaak maakt er een erezaak van om de aangeboden producten in een handig plastic folie te verpakken. In de boekhandel wordt met deze simpele preventiemaatregel gespot. Boeken gaan er onbeschermd van hand tot hand, zonder intermediaire ontsmetting. Men pikt ze op van de schragentafel of men haalt ze uit het rek. Zij worden doorbladerd, ingekeken en gekeurd, zij worden afgewogen en gekozen. Nog een vinger, nog een ongewassen hand! Ondertussen maakt men zich interessant met ingestudeerde opmerkingen over het belang of het onbelang van de auteur van het boek. Wat dit met het coronavirus te maken heeft, is ook mij niet geheel duidelijk, ik geef het u maar mee. Net als het feit dat schrijvers het doorgaans niet al te nauw nemen met de lichaamshygiëne.

En dan heb ik het nog niet gehad over de tweedehandsboekhandel, waar de besmettingsfactor tot maal tien kan oplopen. Of over het inferno van de bibliotheken, waar boeken in het pre-coronatijdperk al dragers waren van snottepieten, kauwgum, hoofd- en andere haren en onbestemde lichaamssappen, u begrijpt wat ik bedoel.

Ik doe u hiervoor een radicaal klinkende maar efficiënte maatregel aan de hand: verplicht iedere boekhandel en bibliotheek tot de ingebruikname van een microgolfoven, waarin ieder boek minimaal vijf minuten de reinigende kracht der gammastralen ondergaat. Of zoiets.

Met vriendelijke groet,

Louis van Dievel

Zelfverklaard expert, steeds bereid tot toelichting in De Afspraak