Na Jean-Luc ‘Let the beast go’ Dehaene, Yves ‘Marseillaise’ Leterme en Bart ‘Panda’ De Wever is er nu Koen ‘mondmasker’ Geens

Er was Jean-Luc Dehaene, die tijdens een bezoek aan de Verenigde Staten op een mechanische stier kroop en lassozwaaiend ‘Let the beast go’ riep.

Er was Yves Leterme, die op de nationale feestdag door een RTBF-reporter gevraagd werd om de Brabançonne te zingen en prompt de Marseillaise begon te tjilpen.

Er was Bart De Wever die tijdens de Nacht van de Vlaamse Televisiesterren verkleed als een panda het podium betrad en er verkleed als een panda ook weer afdonderde.

En nu is er Koen Geens, die tijdens een bezoek aan een naaiatelier in Wijgmaal een mondmasker in zijn handen geduwd kreeg, het ding eerst over zijn hoofd trok – ‘Nee, Koen, het is een mondmasker’ – , er vervolgens zijn ogen mee bedekte – ‘Nee, Koen, het is een mondmasker’ – en het uiteindelijk pas na heel veel gedoe over zijn mond gewrongen kreeg – ‘Oké, Koen, vanavond maar eens níét naar Het Journaal kijken.’

Van de bovengenoemde bloopers vind ik die van Koen Geens de meest vertederende. Terwijl hij vol overgave met zijn mondmasker aan het knoeien is, zie je in zijn hoofd drie verschillende zinnen naar de uitgang spurten: a) ‘Die maskers van jullie werken niet’, b) ‘Als ik iemand hoor lachen, ben ik weg’ en c) ‘Waarom moest ik zo nodig in de politiek gaan?’

De drie frases worden nog net op tijd ingehaald door het iets later vertrokken, maar over een geweldige versnelling beschikkende ‘Ik denk dat mijn oren te groot zijn’. Een uitspraak die in geen enkel opzicht een verklaring kan zijn voor het vertoonde geklungel, maar die Geens wel sympathiepunten oplevert. Net zoals de zelfrelativerende tweet die hij een paar dagen later de wereld instuurde: ‘Took one for the team of the clumsy.’

Zijn politici die zich met een kluchtig filmpje in het collectieve geheugen blooperen ministerweddes onwaardige paljassen? Bah nee, gij. Missen is menselijk. Uitgenodigd worden om tijdens een live uitgezonden prijsuitreiking een award te komen overhandigen en denken dat het een uitstekend idee is om dat in een oversized pandapak te doen: het kan ieder van ons overkomen.

Al blijft het vreemd dat er in de entourage van politici – die stoet van mediatrainers, kledingadviseurs en leveranciers van debatfiches – werkelijk níémand te bespeuren is die de verkozenen des volks eenvoudige richtlijnen kan meegeven als: ‘Nooit verzoeknummers van journalisten zingen.’ ‘Niet op een pneumatisch rund kruipen als er een camera in de buurt is.’ ‘Dierenpakken alleen aantrekken in de beslotenheid van de eigen slaapkamer.’

 Kolderpreventieadviseurs (m/v), rep u naar de Wetstraat.