Sprookjesdag: 5 verhalen voor volwassenen die in magie blijven geloven

Toen Dorothy triomfeerde over de Slechte Heks van het Westen in L. Frank Baum’s Amerikaanse klassieker ‘The Wizard of Oz’, hoorden we slechts haar kant van het verhaal. Maar hoe zat het met haar aartsvijandin, de mysterieuze heks? Waar kwam zij vandaan? Hoe was ze zo slecht geworden? En wat is de ware aard van het kwaad?

Jaren voor de crash van Dorothy en haar hond, doet in Oz een ander meisje van zich spreken. Deze Elphaba is geboren met een smaragdgroene huid: geen gemakkelijk lot in een land zo hatelijk en arm als Oz, waar bijgeloof en magie niet sterk genoeg zijn om overstromingen en hongersnood te verklaren of te boven te komen. Maar Elphaba is slim en haar toelating tot de universiteit in Shiz is haar entree tot een magische kring van veelbelovende jonge burgers.

Elphaba’s Oz is geen Utopia. De geheime politie van de Tovenaar is alomtegenwoordig. Dieren die begiftigd zijn met stem, ziel en verstand worden bedreigd. De jonge Elphaba, groen, wild en onbegrepen, is vastbesloten de dieren te beschermen. Zelfs als ze het moet opnemen tegen de mysterieuze Tovenaar. Zelfs als ze daarmee haar enige kans op liefde op het spel zet. Door schade en schande wijs geworden, voelt ze zich dankbaar als de wereld haar een heks noemt.

Achter de oogverblindende facade van trucs en magie van het Cirque des Rêves woedt een hevige strijd tussen de twee jonge illusionisten Celia en Marco. Sinds hun vroegste kindertijd zijn ze door hun leermeesters Hector en Alexander getraind om deel te nemen aan een spel waarin de een de ander moet verslaan om de beste in hun vak te worden. Wat de inmiddels verliefde Celia en Marco niet weten, is dat ze marionetten zijn van de eeuwenoude rivaliteit tussen hun twee mentoren, en dat het circus zal dienen als toneel voor een strijd op leven en dood.

Tegen een magistraal gecomponeerd negentiende-eeuws decor neemt Het Nachtcircus je mee op een duizelingwekkende reis naar een magische wereld. Geschreven in een fonkelende, verleidelijke stijl is Het Nachtcircus een schitterend liefdesverhaal.

Het bos waarin de negentienjarige Feyre woont is in de lange wintermaanden een koude, sombere plek. Haar overlevingskansen en die van haar familie berusten op haar vermogen om te jagen. Wanneer ze een hert ziet dat opgejaagd wordt door een wolf, kan ze de verleiding niet weerstaan om te vechten voor de prooi. Maar om te winnen, moet ze de wolf doden en daarop staat een prijs. Niet veel later verschijnt er een beestachtig wezen om vergelding op te eisen. Wanneer ze naar het gevreesde feeënrijk Prythian wordt gesleept, ontdekt Feyre dat haar ontvoerder geen beest is, maar Tamlin – een van de dodelijkste, onsterfelijke magische wezens ooit gekend. Terwijl ze op zijn landgoed verblijft, veranderen haar ijzige vijandige gevoelens voor Tamlin in een vurige passie die elke leugen en waarschuwing over de mooie, gevaarlijke wereld van de Elfiden in rook doet opgaan. Maar een oude, kwaadaardige schaduw groeit over het land, en Feyre moet een manier vinden om het te stoppen of Tamlin en zijn wereld zullen voor eeuwig verdoemd zijn.

“Er zijn een aantal dingen die Sally Owens zeker weet: gooi gemorst zout altijd over je linkerschouder. Zet rozemarijn bij het tuinhek. Doe peper door de aardappelpuree. Plant rozen en lavendel, die brengen geluk. Word verliefd als je de kans krijgt.”

Al meer dan 200 jaar krijgen de Owens-vrouwen de schuld van alles wat er misgaat in hun stadje in Massachusetts. Nadat hun ouders zijn verongelukt, worden de zusjes Gillian en Sally Owens opgevoed door hun wereldvreemde tantes, die magische krachten bezitten. Als buitenstaanders worden ze op school gepest en de zusjes willen niets liever dan vluchten. De een trouwt op jonge leeftijd, de ander loopt van huis weg.

Jaren later brengt een tragedie hen weer samen. En leren de zusjes dat wat er ook gebeurt, ze altijd elkaar hebben. Magische praktijken is een betoverende roman over liefde, familie, vergeving en dagelijkse betoveringen.

Meesterverteller Neil Gaiman schreef een hervertelling van Doornroosje en Sneeuwwitje, dat prachtig werd geïllustreerd door Chris Riddell.

‘De slaapster en de spintol’ zit ergens tussen een sprookje, een graphic novel, een legende en een thriller. Het is spannend, poëtisch, prachtig geïllustreerd maar vooral eigenwijs. Het verhaal lijkt bekend te zijn bij de lezer, maar al snel wordt duidelijk dat Neil Gaiman zijn fantasie erop heeft losgelaten. De verschillende sprookjes worden in elkaar verweven, extra elementen worden toegevoegd en over dat alles wordt een laagje feminisme gegoten. Niet verwonderlijk dus dat niet de prins, maar de koningin op tocht gaat om het slapende meisje te redden. Geen zoetsappige verhaaltjes, maar krachtige vrouwen.