Drie Brusselse relschoppers vandaag voor onderzoekrechter, politiek Brussel reageert: “Er is geen excuus”

De onderzoeksrechter in Brugge wordt gevorderd voor feiten van gewapende weerspannigheid en slagen met werkonbekwaamheid zowel aan politie als aan strandredders. De drie jongeren uit het Brusselse worden ervan verdacht op agressieve wijze, in groep en gewapend met allerhande materiaal zoals flessen, parasols en ligbedden, de politie en de strandredders te hebben aangevallen. Het gezag en de orders van de politie noch van de strandredders werd gerespecteerd.

Op beelden is te zien hoe de jongeren inmiddels zijn gearriveerd bij de onderzoeksrechter. Het lijkt erop dat ze aankomen zoals ze zijn opgepakt op het strand: één van de jongeren lijkt geen T-shirt bij te hebben, een andere arriveert op blote voeten.

_{(Lees verder onder de foto’s)}

“Het is intriest”, reageert Mathias Vanden Borre, Brussels parlementslid voor N-VA. “Deze gebeurtenissen zijn opnieuw negatief voor het imago van Brussel. Het is totaal onaanvaardbaar en getuigt van nul respect voor de naleving van de regels”, zegt hij. 

Zijn collega Bianca Debaets van de Brusselse CD&V vindt ook dat er geen excuses zijn: deze jongeren moeten gestraft worden. “Het is heel erg voor mensen uit de verschillende Brusselse gemeenschappen die het wél goed doen. Een kleine groep amokmakers verpest het voor de meer dan één miljoen Brusselaars die wél goed in diversiteit met elkaar samenleven. Dat is onaanvaardbaar”, zegt de ex-staatssecretaris. “Een minderheid maakt het imago van de eigen gemeenschap kapot.” Vanden Borre gaat enigszins mee in die gedachte: “Veel mensen die de regels wel gewoon naleven, worden bestraft. Bovendien is dit weer pr-talk voor sommige extremistische politici.”

Er is een vorm van straffeloosheid die in Brussel moet aangepakt worden, vindt Vanden Borre. “Men is hier om te beginnen vaak veel te laks. De marge die er bestaat voor ontsporing, is te groot. Daar heeft de overheid een rol in te spelen: een kordater optreden en strengere opvolging zijn essentieel”, klinkt het. 

“Er is geen excuus om iets als dit te doen”, vindt Debaets. “Natuurlijk kan er altijd meer geïnvesteerd worden in openbare ruimte en plekken waar jongeren op een zinvolle manier terecht kunnen. Maar we kunnen niet zeggen dat er geen vzw’s of jeugdwerking bestaan in Brussel die daarrond werken. Meer nog, in gemeenten als Molenbeek of Anderlecht zijn er verhoudingsgewijs heel wat van die vzw’s.” 

Vanden Borre wil meer repressieve maatregelen. “We kunnen het systeem van zwarte lijsten uitbreiden, of bijvoorbeeld de auto of andere machtssymbolen van deze jongeren afnemen. Op die manier raken we hen waar het pijn doet. Als de straffen niet worden uitgevoerd, moet het op een andere manier. In ieder geval moet de kern van het probleem worden aangepakt: laten we inzetten op nultolerantie en de uitvoering van straffen, en een betere samenwerking tussen politie en justitie.” 

Debaets kijkt naar de rol van de ouders: “Ik hoop dat ook ouders en gezagsdragers hun stem gaan laten horen, want vaak vraag ik me toch af: ‘Waar zitten de vaders en moeders?’. Dit kunnen zij toch ook niet met de mantel der liefde toedekken? Ik pleit daarom al langer voor projecten zoals buurtvaders en -moeders, zoals in Amsterdam. We moeten met hen in gesprek treden.”