In het slot van de koers was de 27-jarige Sénéchal net te snel voor zijn medevluchter, onze landgenoot Dries De Bondt (Alpecin-Fenix). Enkele tellen later won de Nederlander Mathieu van der Poel de sprint van het peloton.

Op de erelijst van de Druivenkoers volgt Sénéchal de Nederlander Arvid de Kleijn op. Hij is de eerste Fransman ooit die de Druivenkoers kan winnen.

Sénéchal: “Deze streek ligt me wel”

“Mijn overwinning is goed voor het moreel van de ploeg”, vertelde de laureaat achteraf. “We hebben de laatste weken genoeg tegenslag gehad. Deze zege kan enkel de ploeg maar ten goede komen en hopelijk een betere periode inluiden. Vandaag voelde ik me goed en ik heb dan ook geen afwachtende houding aangenomen. Op de laatste helling probeerde De Bondt me te verrassen maar er zat te weinig panache achter zijn aanval. Ik voelde dat het eerder een wanhoopspoging was om de sprint te ontlopen. Daarom ben ik direct zelf aangegaan. Deze streek ligt me blijkbaar wel. In Rotselaar hier niet zo ver vandaan won ik in juli ook al. Al was dit toch nog iets zwaardere kost.”

De Bondt:”Ik had moeten gokken”

Dries De Bondt reed een opvallende sterke wedstrijd en kon dus niet echt vrede nemen met de tweede plaats. “Op zich is dat uiteraard niet slecht in dit gezelschap maar het had misschien nog beter gekund. Met Mathieu van der Poel niet zo ver achter ons had ik het ploegenspel beter moeten uitspelen. Nu was ik iets te nerveus, ook al omdat het een tijdje geleden is dat ik nog voor de zege kon vechten. Ik heb zelf aangevallen op de laatste hellingen en dat had ik niet mogen doen. Ik had me in zijn wiel moeten zetten en dan had ik die slothelling wellicht overleefd en kunnen spurten voor de zege. Ik zeg niet dat ik dan gewonnen had maar de kans was alleszins groter geweest. Nu moest ik naar adem happen toen Sénéchal zelf demarreerde. Hij sloeg een kleine kloof en die kon ik niet meer dichten.”

Van der Poel: “Ik had geen superdag”

Van der Poel maakte indruk bij het ingaan van de laatste ronde en leek op dat moment nog kans te maken op de zege. Toch geraakte hij niet meer in de spits. “Zelf wist ik op dat moment dat de zege wellicht niet voor mij ging zijn. Ik was op dat moment al redelijk verzuurd. Ik had zeker geen superdag want anders had het misschien nog anders kunnen aflopen. Ik wou de wedstrijd van vandaag er echter absoluut bij omdat ik die wedstrijdkilometers goed kon gebruiken. Het is nog altijd beter dan in je eentje trainen. Dat heb ik in de lockdownperiode al meer dan genoeg gedaan (lacht). Uiteindelijk mogen we ook niet ontevreden zijn. Winnen is uiteraard nog leuker maar we staan hier vandaag toch met twee renners van de ploeg op het podium.”