Wie zit er achter schandaalsite ’t Scheldt en waarom wil hij anoniem blijven?
Na de filmpjes van sp.a-voorzitter Conner Rousseau trekt ’t Scheldt opnieuw de aandacht met ‘BV-leaks’. De site wentelt zich in een mistgordijn van satire en anonimiteit, maar iedereen wijst naar één man. Die kwam zelf meermaals in opspraak, baat ook een pornosite uit en lijkt ’t Scheldt te gebruiken voor persoonlijke afrekeningen. ‘Ik? Ik ben bezig met frituren in China.’
Deze week hebben de advocaten van zanger Stan Van Samang een deurwaarder gestuurd naar Google, Facebook en... ’t Scheldt. De rechtbank had geoordeeld dat het verboden is zijn naaktbeelden nog te verspreiden. Op de site van ’t Scheldt waren verschillende artikels verschenen over wat ze BV-leaks noemen.
De advocaten hebben zich daarbij gericht tot “een leverancier van ’t Scheldt”, aldus de site. Dat zouden ze gedaan hebben omdat redacteurs er enkel onder pseudoniem schrijven en er geen verantwoordelijke uitgever meer is, sinds oprichter Bert Murrath in 2018 overleed. Verantwoordelijkheid is hét probleem bij ’t Scheldt. Aan wederhoor doen ze niet en wie zich wil verzetten tegen verkeerde informatie, weet niet tot wie zich te richten. “Aangezien ’t Scheldt uit veiligheidsoverwegingen opereert vanuit het buitenland, heeft ’t Scheldt zelf nog geen deurwaarders aan de deur gehad”, zo schrijven ze.
tScheldt.be staat sinds kort geregistreerd in Breda. Op dat adres is een bedrijfje geregistreerd: Cordiet, opgericht in november 2018. Het gsm-nummer behoort toe aan een zekere Gert Van Mol.
Van Mol, ook de eigenaar van de pornosite Godelina, nam ’t Scheldt over na het overlijden van Bert Murrath. Dat bevestigt zijn zoon, die met Van Mol de overdracht regelde. Maar zowel zoon Murrath als Van Mol zeggen dat hij enkel, jawel, leverancier is. “Ik treed op als expert sociale media voor ’t Scheldt”, zegt Van Mol. Hoe verklaart hij dan dat het IP-adres van ’t Scheldt overeenkomt met dat van zijn persoonlijke site en dat van zijn bedrijfje Groep G?
“’t Scheldt staat ook op mijn servers, maar meer niet.”
Wie weleens figureerde in de artikels op ’t Scheldt, denkt daar anders over. Volgens hen is Van Mol niet enkel de man achter de site, maar schrijft hij ook de meeste artikels, onder de pseudoniemen De Redactie, De Ziel en Faustus. Het recentste artikel op de site handelt over Steffen Van Roosbroeck, woordvoerder van CD&V-minister Wouter Beke. De naam Van Roosbroeck passeert de laatste twee jaar wel vaker op ’t Scheldt, een gevolg van een persoonlijke vendetta met Van Mol, die zich ook bij CD&V aandiende als ‘expert sociale media’. In juni 2018 kwam aan het licht hoe CD&V 10.000 Facebook-likes had gekocht bij Indiase clickfarms. De man achter dat idee? Gert Van Mol.
Van Mol kan echter niet alleen Facebook-likes opkrikken, maar ook krantenoplages. Tien jaar geleden maakte hij naam en faam als VIP Program Manager bij The Wall Street Journal. Hij kwam in opspraak nadat bleek dat hij een commercieel schema had opgezet dat de oplage kunstmatig opdreef, waardoor het hoofd van The Wall Street Journal in Europa moest opstappen. Van Mol vocht tevergeefs zijn ontslag aan. De advocaat voor The Wall Street Journal in die zaak was Egbert Lachaert, huidig voorzitter van Open Vld.
Persoonlijke afrekeningen
In de aanloop van de voorzittersverkiezingen bij Open Vld verscheen bij ’t Scheldt het ene na het andere artikel over “Lachaert de Leugenaer”. Daarin wordt, al dan niet letterlijk, maar vermoedelijk vrijelijk, geciteerd uit het proces tussen The Wall Street Journal en Van Mol. Ook de woordvoerder van Lachaert, Zelfa Madhloum, moet het in meerdere artikels ontgelden. Meteen na haar aanstelling tot woordvoerder deelde ’t Scheldt op zijn Facebookpagina een foto van Madhloum in een traditioneel islamitisch gewaad. Elke context ontbrak bij de foto, zoals het element dat Madhloum toen in Irak was voor een journalistiek project. Er ging een beerput aan racistische reacties open, waarna het parket van Mechelen een onderzoek startte. Terwijl ’t Scheldt de aanval inzette, benaderde Van Mol Open Vld met een commercieel voorstel voor een nieuwe partijnaam, wat op niets uitdraaide.
Interne mails tonen aan dat Gert Van Mol redactiemeetings inlegt en betrokken is bij de contractverbreking van medewerkers. De mails tonen hoe Van Mol met rechtszaken dreigt als zijn naam publiek zou worden. Hij leeft ook al jaren in een vete met P-magazine, de site van Maurice De Velder, zelf geen onbesproken blad. Voormalig P-redacteur Kurt Aerts krijgt voortdurend de volle laag op ’t Scheldt en kreeg onlangs gelijk met een klacht bij de Raad voor de Journalistiek. “De code van de Raad voor de Journalistiek bepaalt dat een journalist (...) werkt met open vizier en zich niet verschuilt achter volledige anonimiteit.”
Ook Piet Vanthemsche diende onlangs klacht in omdat er geen verantwoordelijke uitgever is. De site had geschreven dat Vanthemsche als hoofd van de Economic Risk Management Group onder een hoedje speelde met Aveve om na de lockdown enkel tuincentra te openen die ook diervoeding verkochten. Van Mol blijft erbij dat hij met al die artikels niks te maken heeft en ook als leverancier kan hij ons niet in contact brengen met de redactie. “Ik? Ik ben bezig met frituren in China.” Voor zijn frietavontuur, voorlopig zonder ook maar een frituur, was Van Mol dit jaar zelfs mee op de officiële Belgische handelsmissie naar China. Belgian Lucky’s Fries doet hij samen met Luc Rijmenants, bekend van zijn... tuincentra.