Vooral de #MeToo in ‘The Morning Show’ zit – euh - erop

The Morning Show, een van de huidige (en voorlopig schaarse) opstekers in het Apple TV+-aanbod, is zo’n typische Amerikaanse serie die je zodanig verblindt met de star power van haar cast, de afgemeten strakheid van haar dialogen en de opulentie van haar productiewaarden, dat je de naden in de ervaring pas goed begint te zien na het afkijken van de volle tien episodes. Dat is de val waarin je meestal trapt bij dit soort dingen: het moment waarop je linker hersenhelft zou moeten tintelen blijft grotendeels uit.

Op één ding na dan. De serie, over het persoonlijke drama en de botsende ego’s achter de schermen van een ochtendnieuwsshow op Amerikaanse televisie, is een soort geestelijke opvolger voor de kleine HBO-klassieker The Newsroom (2012-2014), maar dan met een #MeToo-inslag. Ongetwijfeld had Aaron Sorkin, de bedenker van die laatste, daar ook wel een woordje over gerept als die furunkel in die periode al was opengeknapt, maar de scenaristen achter The Morning Show – voormalig politiek speechschrijver Jay Carson en Kerry Ehrin, bekend van serieklassieker Friday Night Lights – hebben dat evengoed lovenswaardig aangepakt.

Ze lieten hun reeks, om te beginnen, plaatsvinden na de gebeurtenissen, en de personages – onder wie de door Steve Carell vertolkte dader, diens verweesd achtergebleven co-anker (Jennifer Aniston) en de nieuwe ster (Reese Witherspoon) – ondervinden dus vooral de naweeën ervan. Zo worden om te beginnen de wandaden zelf gereconstrueerd, waarbij het al snel duidelijk wordt dat Carells personage minstens losjes gebaseerd is op Matt Lauer, de drie jaar geleden in ongenade getuimelde anker van NBC’s Today Show. Maar ook de cultuur waarin het allemaal kan/kon, komt onder de loep: de cultuur van zwijgzaamheid, waarin het initiatief erg makkelijk in de schoenen van de slachtoffers wordt geschoven. De sociale dynamiek waarin Carells personage Bradley Jackson achteraf tegen een van zijn veroveringen kan zeggen: “Ik verdien twintig miljoen dollar per jaar. Jij bent een junior researcher. Wat had je gedacht toen je meekwam naar mijn hotelkamer? Dat je een nieuwe beste vriend had gevonden?”

Maar de echte klapper komt pas tegen het einde van het seizoen. Op een bepaald moment komt Carells personage, na meerdere episodes vooral te zijn opgedoken als gastpersonage, ineens wel in het voetlicht te staan en wordt een van zijn usurpaties voluit in beeld gebracht. Je kunt zat discussiëren over die aanpak, en over de vraag of beeldvoering, scenario en het acteerspel van The Morning Show niet iets te licht wegen om zo’n beladen thema zo in your face naar het scherm te brengen. Maar ze is moediger dan bijvoorbeeld The Loudest Voice (2019), een min of meer gelijkaardige serie waarin Russell Crowe gestalte gaf aan de overleden Fox News-baas Roger Ailes, en de initiële toenadering handig off-screen bleef.

The Morning Show, nu te zien op Apple TV.