Iserbyt demonstreert op de Koppenberg en doet gouden zaak: “Nu wil ik Europees kampioen worden”

Net als in de vorige crossen was het al snel duidelijk dat Toon Aerts en Eli Iserbyt een trapje boven de rest in het veldritpeloton staan. Het duo ging er al snel vandoor, we leken op weg naar een lang uitgesponnen duel. Tot de twee voorin wat slabakten en zo Quinten Hermans, Michael Vanthourenhout en Lars van der Haar lieten terugkomen.

Wie dacht dat Iserbyt het ploegenspel zou spelen, kwam bedrogen uit. De vinnige kopman van Pauwels Sauzen-Bingoal speelde met de anderen en reed ook grote rivaal Toon Aerts halfweg cross uit het wiel. Aerts hapte naar adem en moest ook ploegmaat Van der Haar laten rijden.

Iserbyt breidde z'n voorsprong gestaag uit en zette Van der Haar aan de streep uiteindelijk op driekwart minuut. Voor Toon Aerts liep de schade nog wat hoger op: de vicewereldkampioen verloor bijna anderhalve minuut. Iserbyt doet zo na z’n zege dus ook een gouden zaak in het X2O Badkamers-klassement.

Eli Iserbyt voerde een sterk nummertje op in de eerste manche van de X2O Badkamers Trofee in Oudenaarde. “Nu wil ik ook Europees kampioen worden”, klonk het nadien.

Na winst in de Rapencross en in Ruddervoorde zette Eli Iserbyt de bordjes gelijk met Toon Aerts die dit seizoen ook al drie keer won. Iserbyt was gebrand op een zege op de Koppenberg. “Met mijn gestalte en gewicht ben ik hier de grote favoriet”, aldus de West-Vlaming in het flashinterview. “Hier ben ik in het voordeel en kan ik iets meer forceren. Al was het niet gemakkelijk. In het begin was het een aantal keer prikken en zag ik dat Quinten en Lars het steeds moeilijk hadden, Toon bood meer weerwerk. Maar toen ik op een gegeven moment naast hem ging rijden, hoorde ik dat hij aan het zuchten was. Dan wist ik dat ik hem zou kunnen lossen. Hij sputterde nog wat tegen, maar uiteindelijk sloeg ik dan toch een mooi kloofje.”

Het was daarna niet Aerts, maar Van der Haar die op zoek ging naar Iserbyt. “Lars zette wel goed druk, waardoor ik steeds moest blijven rijden”, aldus de kopman van Pauwels Sauzen-Bingoal. “Maar ik was goed en kom uiteindelijk met een mooie voorsprong binnen.”

“Na de overwinning van vorige week in Ruddervoorde wist ik dat ik goed was. Deze week heb ik met Michael Vanthourenhout en Toon Vandebosch nog een goede training op de Kruisberg gedaan, en dat bleek voor ons de juiste voorbereiding. Ik trek nu met een duidelijke ambitie naar het EK. In de eerste weken van het seizoen verliep het niet super en werd ik wat ambetant van die ereplaatsen, maar sinds vorige week draait het goed en ik sta nu extra scherp om alles binnen te halen wat ik kan. En dat wil ik dus ook graag op het Europees kampioenschap.”

Zijn knieproblemen zijn grotendeels van de baan. “Alleen op de beklimming van de Koppenberg zelf, wanneer je weinig omwentelingen doet en veel kracht op je knie zet, spartelde hij nog wat tegen, maar veel heeft mij dat niet gehinderd. Ik heb me op het einde ook niet compleet kapot gereden voor twee of drie seconden extra, met het risico dat ik dan mijn knie om zeep help.”

Bij de vrouwen trok Annemarie Worst aan het langste eind. De Nederlandse haalde het in een sprint bergop van haar landgenote Lucinda Brand. Yara Kastelijn finishte als derde. Eerste landgenote was Lotte Kopecky op een elfde plaats.

Geen Sanne Cant aan de start van de Koppenbergcross in Oudenaarde. De Lilse kende een tegenvallende seizoensstart en besloot om wat extra dagen rust in te lassen en niet deel te nemen aan een wedstrijd waar ze nog nooit goed voor de dag kwam.

Dus zou het ongetwijfeld opnieuw een Nederlands onderonsje worden op de bult van Melden en dat bleek al meteen na de start waar vier dames zich afscheidden van de rest van het pak: Annemarie Worst, Lucinda Brand, Denise Betsema en Yara Kastelijn, de winnares van vorig jaar.

Wereldkampioene Ceylin del Carmen Alvarado, al twee keer aan de winst dit seizoen, kende een mindere beginfase en moest meteen achtervolgen. Ze zou nooit in de voorste regionen terugkeren en vrede moeten nemen met een zevende plaats.

De strijd om de zege ging tussen drie dames nadat Betsema de rol moest lossen vooraan. Worst en Brand gaven de beste indruk bergop, Kastelijn moest telkens terugkeren na de steile stroken, maar ze gaf zich niet gewonnen. Met drie doken ze de laatste ronde in, Brand en Worst namen enkele meters op Kastelijn die opnieuw aan de rekker hing. Deze keer zou ze niet meer aanpikken vooraan, Brand en Worst snelden samen een laatste keer de Koppenberg op. In de sprint bergop was het Worst die het haalde, goed voor haar eerste zege van het seizoen na twee tweede en één zevende plaats.