Begin van een lange reeks: Wout van Aert krijgt Nationale Trofee voor Sportverdienste

In een door corona geteisterd jaar waren de kandidaten wat beperkter dan anders, maar zelden was de eensgezindheid zo groot bij de jury, die vandaag hun laureaat virtueel aanduidde, als over Wout van Aert. De 26-jarige renner heeft er dan ook een onvoorstelbaar succesvol jaar opzitten, zeker in de wetenschap dat hij een jaar geleden nog vreselijk ten val kwam in de Tour en en pas na vier maanden hard revalideren zijn rentree in het peloton maakte. 

Wout van Aert begon de zomer met een verbluffende zege van de Strade Bianche. Eén week later was hij alweer aan het feest, met winst in Milaan-Sanremo. Het was al van 1999 geleden, met Andrei Tchmil, dat een Belg die klassieker nog eens kon winnen. In de Ronde van Frankrijk bleef Van Aert vriend en vijand verbazen, met twee ritzeges, in de 5de en 7de etappe. Nog was het niet gedaan: op het WK greep de Kempenaar twee keer zilver, in het tijdrijden én op de weg. Op 18 oktober ten slotte was een beresterke Mathieu Van der Poel nodig om hem in een millimeterspurt van de zege in de Ronde Van Vlaanderen te houden.

De jury prees de volharding en de comeback van Van Aert: “Zeker als men bedenkt dat hij door velen al was afgeschreven na zijn verschrikkelijke val in de Tour van vorig jaar. Eenmaal opnieuw op de fiets, heeft Wout van Aert blijk gegeven van veel wilskracht en doorzettingsvermogen, met het gekend succes. Helemaal naar het beeld van de talrijke grote wielerkampioenen die ons land al heeft voortgebracht.”  Uiteraard was de jury ook niet blind voor zijn palmares als veldrijder, waar liefst drie wereldtitels op staan.

Meestal mag de laureaat in het Brusselse stadhuis de trofee in ontvangst nemen van een lid van de koninklijke familie. Afwachten of dat protocol in coronatijden houdbaar is. In de jury zetelen onder meer Eddy Merckx, Michel D’Hooghe, Ann Wauters, Dominique Monami, Jean-Michel Saive, Joël Smets, Kim Gevaert en Wilfried Meert. Ingrid Berghmans en Paul Van Himst lieten zich verontschuldigen.

Voor Wout van Aert is het zijn eerste individuele trofee sinds hij vorig jaar tot Flandrien van het Jaar werd verkozen, maar het zal lang niet zijn enige worden. Hij is topfavoriet voor de Kristallen Fiets én de Flandrien, maar ook voor de Vlaamse Reus, het Vlaams Sportjuweel en de titel van Sportman van het Jaar ligt hij wellicht in poleposition. En dan is het ook nog wachten op de komst van een eerste kindje samen met zijn vrouw Sarah - er breken feestelijke dagen aan voor Van Aert.

1933 - Jozef Scherens (wielrennen)
1934 - Union St-Gillis (voetbal)
1935 - Graaf Arnold de Looz-Corswarem (luchtsport)
1936 - Ernest Demuyter (ballonvaren)
1937 - Joseph Mostert (atletiek)
1938 - Hubert Carton de Wiart (autosport)
1939 - Commandant Henry de Menten de Horne (ruitersport)
1940 - Fernande Caroen (zwemmen)
1941 - Jean Guilini (zwemmen)
1942 - Pol Braeckman (atletiek)
1943 - Prins Albert de Ligne (algemeen)
1944 - niet toegekend
1945 - vliegend personeel van de Belgische R.A.F.-sectie
1946 - Gaston Reiff (atletiek)
1947 - Micheline Lannoy en Pierre Baugniet (kunstrijden)
1948 - Etienne Gailly (atletiek)
1949 - Feru Moulin (zwemmen)
1950 - Briek Schotte (wielrennen)
1951 - Johny Claes en Jacques Ickx (autosport)
1952 - Andre Noyelle (wielrennen)
1953 - bemanning van het yacht Omoo (de h. en mev. Louis Van de Wiele en Fred Debels)
1954 - Dolf Verschueren (wielrennen)
1955 - Roger Moens (atletiek)
1956 - Gilberte Thirion (autosport)
1957 - Jacky Brichant en Philippe Washer (tennis)
1958 - Rene Baeten (motorcross)
1959 - Nationale hockeyploeg
1960 - Flory Van Donck (golf)
1961 - Rik Van Looy (wielrennen)
1962 - Gaston Roelants (atletiek)
1963 - Aureel Vandendriessche (atletiek)
1964 - Joël Robert (motorcross)
1965 - Eerste jachtwing (luchtsport)
1966 - Raymond Ceulemans (biljarten)
1967 - Ferdinand Bracke en Eddy Merckx (wielrennen)
1968 - Jacky Ickx (autosport)
1969 - Serge Reding (gewichtheffen)
1970 - Freddy Herbrand (atletiek)
1971 - Emiel Puttemans (atletiek)
1972 - Karel Lismont (atletiek)
1973 - Roger De Coster (motorcross)
1974 - Paul Van Himst (voetbal)
1975 - Jean-Pierre Burny (kano-kajak)
1976 - Ivo Van Damme (atletiek)
1977 - Gaston Rahier (motorcross)
1978 - RSC Anderlecht (voetbal)
1979 - Robert Van de Walle (judo)
1980 - Rode Duivels (voetbal)
1981 - Annie Lambrechts (rolschaatsen)
1982 - Ingrid Berghmans (judo)
1983 - Eddy Annys (atletiek)
1984 - Andre Malherbe (motorcross)
1985 - niet toegekend
1986 - William Van Dijck (atletiek)
1987 - Ingrid Lempereur (zwemmen)
1988 - Eric Geboers (motorcross)
1989 - Michel Preud’homme (voetbal)
1990 - Jan Ceulemans (voetbal)
1991 - Jean-Michel Saive (tafeltennis)
1992 - Annelies Bredael (roeien)
1993 - Vincent Rousseau (atletiek)
1994 - Brigitte Becue (zwemmen)
1995 - Frederik Deburghgraeve (zwemmen)
1996 - Johan Museeuw (wielrennen)
1997 - Luc Van Lierde (triatlon)
1998 - Ulla Werbrouck (judo)
1999 - Gella Vandecaveye (judo)
2000 - Joël Smets (motorcross)
2001 - Kim Clijsters en Justine Henin-Hardenne (tennis)
2002 - Marc Wilmots (voetbal)
2003 - Stefan Everts (motorcross)
2004 - Axel Merckx (wielrennen)
2005 - Tom Boonen (wielrennen)
2006 - Kim Gevaert en Tia Hellebaut (atletiek)
2007 - aflossingsploeg 4x100m vrouwen (atletiek/Kim Gevaert, Olivia Borlée, Hanna Mariën, Elodie Ouedraogo)
2008 - niet toegekend
2009 - Philippe Gilbert (wielrennen)£
2010 - Philippe Le Jeune (ruitersport/jumping)
2011 - Kevin Borlée (atletiek)
2012 - Evi Van Acker (zeilen)
2013 - Frederik Van Lierde (triatlon)
2014 - Daniel Van Buyten (voetbal)
2015 - aflossingsploeg 4x400m mannen (atletiek)
2016 - Nafissatou Thiam (atletiek)
2017 - David Goffin (tennis)
2018 - Nina Derwael (turnen)
2019 - Red Lions (hockey)
2020 - Wout van Aert (wielrennen/veldrijden)