KOERS KORT. Stijn Vandenbergh stopt - Van Aert en Kopecky Flandrien en Flandrienne

Het is nu honderd procent zeker: Stijn Vandenbergh (36) stopt met wielrennen. “De laatste deadline is voorbij”, zegt hij. “Ik heb de knop in mijn hoofd omgedraaid: het is gedaan.”

Vandenbergh reed de voorbije vier seizoenen voor AG2R, maar daar is geen plaats meer voor hem. Door de economische gevolgen van de coronacrisis vond hij ook geen andere ploeg. De renner had graag nog één klassiek voorjaar gereden. 

“In de plaats daarvan ga ik nu genieten van de vrije tijd die ik nooit gehad heb”, zegt hij. “Ik wil zeker mijn dochter vaker zien. Victoria is maar om de veertien dagen een weekend bij mij, maar tijdens het seizoen lukte zelfs dat niet altijd. Ik zou graag ook een paar reizen maken: Thailand staat op mijn lijstje, en ik wil een mountainbiketocht door Marokko maken. Ik geniet tegenwoordig nog meer van mijn mountainbike dan van mijn wegfiets: je fietst echt in de natuur in plaats van ernaast.”

“Wat ik daarna ga doen, weet ik niet. Ik geef mezelf een half jaar tot een jaar de tijd om erover na te denken. Ik heb al een paar keer een toertocht georganiseerd en dat zou ik vaker willen doen: daguitstappen met de auto over toffe wegen en in de mooie natuur, waarbij je ontbijt en lunch krijgt, of lunch en diner, en ondertussen via het roadbook de route volgt.” 

Wout van Aert is de winnaar van de Flandrien 2020. De 26-jarige renner van Jumbo-Visma ontvangt de trofee voor het tweede jaar op rij. De winnaar van Milaan-Sanremo en de Strade Bianche kreeg 637 punten achter zijn naam. Van Aert haalde het met 162 punten voorsprong op Remco Evenepoel (475 ptn). Yves Lampaert werd derde met 338 punten, voor Tim Wellens (322) en Jasper Philipsen (298). Van Aert ontving de trofee, een kunstwerk van Fernand Vanderplancke, uit handen van premier Alexander De Croo.

Van Aert sloot eind oktober een voor hem uitzonderlijk wielerjaar af met een tweede stek in de Ronde van Vlaanderen. Voordien schitterde hij met winst in Milaan-Sanremo en de Strade Bianche en twee ritzeges in de Ronde van Frankrijk. Daarnaast werd de Kempenaar vicewereldkampioen op de weg, Belgisch kampioen en vicewereldkampioen tijdrijden. Twee weken geleden kreeg hij al de Nationale Trofee voor Sportverdienste.

“Een verrassing is het dit jaar niet, maar het is nog altijd een mooie bekroning”, reageerde Van Aert. “Door de val van Remco Evenepoel is het geen tweestrijd geworden, anders was het wel spannend geweest voor deze trofee. Ik denk dat hij zowat elke koers waarin hij startte, gewonnen zou hebben.”

“Wat mijn mooiste prestatie was dit seizoen, kan ik zo niet meteen zeggen. Het is moeilijk kiezen tussen Milaan-Sanremo en de Strade Bianche. De Strade is een mooiere koers, maar Sanremo heeft historisch meer waarde. Naar de Tour zie ik mezelf niet meer in exact dezelfde rol gaan. Ik wil wel iets meer vrijheid. Al ben ik er nog altijd niet vies van om iemand te helpen. Daar heb ik dit jaar ook van genoten. In de Tour heb ik mezelf verbaasd, ook bergop. Ik kon langer mee dan verwacht, maar met de echte klimmers meedoen is toch nog wat anders. Als er één ding is van 2020 wat ik opnieuw zou mogen doen, is het die sprint in de Ronde van Vlaanderen. Tweede worden is geen schande, maar verteerd is het toch nog niet helemaal.”

Lotte Kopecky werd voor het eerst verkozen tot Flandrienne. De 25-jarige renster, die na dit seizoen Lotto-Soudal Ladies verlaat voor Liv Racing, kreeg van de jury 187 punten. Ze telde 32 punten meer dan drievoudig Flandrienne Jolien D’hoore (155 ptn). De jury beloonde met de trofee de regelmaat van Kopecky, maar vooral het feit dat ze dit jaar twee keer Belgisch kampioen werd, zowel in de wegrit als in de tijdrit. Kopecky won ook een etappe in de Giro Rosa. Op de erelijst is Kopecky de opvolgster van Sofie De Vuyst.

“Het is een hele eer om deze trofee mee naar huis te nemen”, reageerde Kopecky. “Ik heb een grote stap gezet in 2020, het was een heel goed jaar. Ik reed ook beter bergop en heb mezelf daarmee verrast. Dat geeft perspectief voor de toekomst. Mijn ritzege in de Giro was het hoogtepunt, maar het was ook een constant seizoen en ook daar trek ik me aan op naar volgend jaar toe. De klassiekers en de Olympische Spelen op de piste zijn de hoofddoelen en hopelijk kan ik de conditie dan nog doortrekken naar het WK in eigen land. Wel liever olympisch goud dan wereldkampioen in eigen land worden.”