Leven in Europa of sterven op water: waarom jonge Tunesiërs 10 jaar na de Arabische Lente proberen te vluchten
Zarzis: het is een mooi toeristisch strand in het zuiden van Tunesië, waar ook lugubere taferelen plaatsvinden. Regelmatig spoelen levensloze lichamen aan van mensen die probeerden met een bootje te vertrekken richting Europa. Toch willen de twee Tunesische vrienden Fawzi en Ali de gevaarlijke overtocht wagen. “Mijn broer is al gestorven op zee. Maar ik moet werk vinden, dus vertrek ik ook,” vertelt Ali. Ondertussen ontfermen twee lokale vissers, Khaled en Chamsedinne, zich over de aangespoelde lichamen. Rudi Vranckx trok naar Tunesië en sprak met hen in de nieuwe VRT NWS-portretreeks "10 jaar Arabische Lente".
In onderstaande portretreeks "10 jaar Arabisch Lente" vertellen de vrienden Fawzi en Ali hun verhaal, alsook de vissers Khaled en Chamsedinne:
Wanneer we op zee gaan, vinden we lijken. Maar niemand die zich om hen bekommert.
De Arabische Lente van tien jaar geleden heeft voor veel Tunesiërs het leven niet verbeterd. Integendeel. Voor velen blijft de situatie uitzichtloos. Daarom nemen duizenden jongeren, zoals Fawzi en Ali, vanuit Zarzis een bootje om als clandestiene migranten Europa te bereiken. Ze varen meestal naar het eiland Lampedusa, wat ongeveer tien uur varen is van het strand.
Maar de weg naar een beter leven is niet zonder gevaar. Vele bootvluchtelingen komen om op zee. Lokale vissers Khaled en Chamsedinne hebben al talloze levenloze lichamen uit het water gehaald: "Wanneer we op zee gaan, vinden we lijken. Maar niemand die zich om hen bekommert." Daarom wast Chamsedinne de lichamen en geeft hij hen nadien alsnog een waardige begrafenis. "Ik wil voor hen zorgen en hun familie zijn. Ze hebben niemand anders. Het zijn uiteindelijk maar mensen zoals wij."