Dimitri Verhulst leeft al jaar lang afgezonderd in Frankrijk: “Maar ik verdien met moeite mijn boterham”

In HUMO getuigde schrijver Dimitri Verhulst op 25 februari 2020 voor het eerst over zijn verslavingen als gevolg van een valse beschuldiging van verkrachting door zijn ex-geliefde. “Je zou ervan schrikken wie er allemaal coke gebruikt”, vertelde hij in het interview. “Ik vond het zelf verrassend dat ik mijn cokegebruik ging banaliseren: ‘O, maar iedereen doet het tegenwoordig.’ Wat niet waar is, maar het zijn er veel. Coke is een heel gevaarlijke drug omdat hij zo onschuldig kan zijn, je kunt ‘m perfect bedwingen. Met alcohol is dat veel lastiger. Wat ik er lekker aan vind? Dat benzinegeurtje!”

De uitspraken van Verhulst bleven niet ongemerkt. Veel media berichtten over het verhaal van de auteur, z’n drugs- en drankgebruik en de suïcidale gedachten die hij overhield aan de beschuldiging. Daarop schrapte hij plots zijn hele promotietournee rond zijn toenmalig nieuwe boek: “Dimitri is overweldigd door de publiciteit die plots op gang kwam”, klonk het bij de uitgeverij. 

Tijdens Dimitri’s gesprek op Radio 1 liet hij optekenen dat hij zich het afgelopen jaar ‘verscholen’ heeft in Frankrijk. “Ik ben netjes afgezonderd, net zoals iedereen, en ik leef onder het juk van een loodzware avondklok”, zei Verhulst. “Ik krijg nog eerder de gekkekoeienziekte dan corona. Ik zit hier al sinds oktober tussen de Limousinkoeien. Ik vraag me af of ik nog wel sociaal vaardig ben, het is zó lang geleden dat ik nog eens iemand heb gezien. Maar de piek met de Britse variant wordt hier in Frankrijk midden maart verwacht, dus we zijn er nog lang niet uit.”

Ondertussen voelt de schrijver steeds meer de financiële gevolgen van de coronacrisis. “Ik verdien met moeite mijn boterham, want het culturele leven ligt op z’n gat”, zegt Verhulst. “Voor het eerst ben ik iemand geworden die terugtrekt van de belastingen. Ik draag heel graag bij, maar het gaat niet. Er is gewoon geen werk in de sector waarin ik aan het boeren ben. Ik heb zo’n goesting om te wérken. Maar ik heb ruimte en ik heb liefde, dat zijn twee dingen die nu heel erg cruciaal zijn om deze crisis door te komen. Ik ben een bofkont.”

Zijn nieuwe attitude laat zich ook merken in zijn nieuwe boek ‘In weerwil van de woorden’, zo zegt de auteur nog. “Ik ben ooit wel eens een vrolijke schrijver geweest en ik denk dat dat met golfbewegingen gaat. Er is een periode geweest dat ik minder vrolijke dingen begon te schrijven, maar het grapje is terug!”