De regionale krant Deze Week (De Streekkrant) ging naar aanleiding van het WK veldrijden op bezoek bij Roland Liboton. Terecht, want Liboton werd vijfmaal wereldkampioen en tienmaal (op een rij) Belgisch kampioen en heeft dus kennis ter zake. Maar toch voelt de Brabander zich miskend, zoals blijkt uit enkele straffe uitspraken. Alleen over topfavorieten Wout van Aert en Mathieu van der Poel laat hij zich niet uit “om niemand onnodig voor het hoofd te stoten want daar zijn ze allebei gevoelig voor, heb ik gemerkt”...

Over Niels Albert, de ploegleider van Wout van Aert die klaagde over het feit dat Adrie van der Poel mee het WK-parcours vorm mocht geven:

“Het parcours is door iemand anders uitgetekend, daar heeft Adrie geen zeggenschap in gehad, dus wat is het probleem? Hij kan onmogelijk zijn zoon bevoordelen. Ik vind het niet verstandig om kort voor een WK zo’n uithaal te lanceren. Het getuigt vooral van een gebrek aan zelfvertrouwen. Door dat soort uitspraken laat je merken dat je er toch niet helemaal gerust in bent. Het lijkt wel of Niels Albert nu al excuses aan het zoeken is.”

Over (het ontbreken van) concurrenten voor Van Aert en Van der Poel:

“Ik zou echt niet weten wie die twee plots het leven zuur kan maken. Als ze het in een gewone koers al niet kunnen... Stel dat iemand nu toch superieur blijkt te zijn, zou ik daar mijn vragen bij hebben. Naast Van Aert en Van der Poel heb je zo’n zes à zeven veldrijders die min of meer op gelijke voet staan. Het verbaast me telkens weer dat geen van hen in staat blijkt te zijn om de concurrentie aan te gaan. Ik spreek nog niet van winnen hé, maar een beetje strijd mag je toch verwachten? Als je iedere keer op twee of drie minuten wordt gereden, klopt er toch iets niet aan je training of tactiek?”

Over commentator Michel Wuyts:

“Michel Wuyts presteerde het ooit om tijdens zijn commentaar bij een cyclocross te zeggen dat ‘Liboton wel tien keer opeenvolgend Belgisch kampioen werd maar dat de tegenstand toen niet zoveel voorstelde’. Alsjeblief hé zeg, een beetje serieus blijven. Hij doet niets liever dan carrières afbreken. Het ergste is dat je je daar niet tegen kan verweren, want hij zit met een microfoon onder zijn neus. Toen ik hem nadien in de kranten alsnog van weerwoord wilde dienen, durfde niemand daarop in te gaan. Die spelen natuurlijk allemaal onder één hoedje. Het lijkt de maffia wel, de schijters.”

Over zichzelf en zijn prestaties:

“Tien keer Belgisch kampioen veldrijden: doe het maar, hé. Sven Nys heeft er ook zijn tanden op stuk gebeten. En dan vergeten ze nog dat ik ook vier keer wereldkampioen bij de profs ben geworden. Van alle nog levende Belgische ex-veldrijders ben ik degene met de meeste wereldtruien. Ik sta op nummer één. Albert Van Damme zegt wel dat wijlen Erik De Vlaeminck de beste aller tijden is maar hij vergeet er dan wel bij te zeggen dat die destijds met twee van zijn wereldtitels gaan lopen is met ‘t spul in zijn kloten (sic). Na het BK hoorde ik iemand zeggen dat ze van Wout Van Aert de beste aller tijden zullen maken. Wel, ik zou niks liever hebben maar hij is nog altijd maar 22 hé. We zullen binnen acht jaar nog eens praten...”

Sven Nys: “#niveau”

Hoewel het interview slechts in een regionale, Brabantse editie verscheen, deden de uitspraken in het kleine veldritwereldje uiteraard snel de ronde. Ondermeer Sven Nys reageerde al op Twitter: “Af en toe lees ik toevallig de krant en dan zie je dit. #niveau”