Van zingende kalkoen tot kabouters op eenwielers: deze Songfestival-acts doen ‘duivelse’ inzending van Cyprus verbleken

Een groep christenen op Cyprus is boos over de tekst in de songfestivalinzending van het land. Zangeres Elena Tsagrinou bezingt in het nummer ‘El Diablo’ de liefde voor de duivel en dat is bij sommigen in het verkeerde keelgat geschoten. “Dit is een schande voor christenen zoals wij”, schrijft Demetris P. op een populaire petitiesite op Cyprus, waarvan de christelijke gemeenschap voornamelijk Grieks-Orthodox is. Zijn petitie, waarin hij oproept om het lied in te trekken, kon vrijdagmiddag al rekenen op 2.500 handtekeningen. Ook uit de politiek en het onderwijs klinken kritische geluiden. 

Ze konden voor geen meter zingen, maar schattig waren deze Russische oma’s wel. Er werd op het podium geknuffeld, gedanst en zelfs brood gebakken. En ja, daar werd een heuse oven voor op het podium gesleept. Het hele tafereel zorgde ervoor dat deze kranige oudjes in 2012 op de tweede plaats eindigden in Bakoe in Azerbeidzjan. 

Een groep met een nummer geïnspireerd op de Mongoolse wereldveroveraar Dzjengis Khan: het is eens iets anders. En dat is exact wat de kijkers van het Songfestival in 1979 te zien kregen. Het was toen de trend om in glimmende pakken op te treden en die boodschap had de groep duidelijk begrepen. Al was het niet geheel duidelijk waar de zanger die grote kroon en baard tot aan z’n navel vandaan had gehaald. En vooral, waarom hij die een goed idee vond. Toch werden ze vierde.

Broertjes John en Edward Grimes - aka Jedward - mochten maar liefst twee opeenvolgende jaren hun kans wagen op het Eurovisiesongfestival voor Ierland. Vooral ‘Lipstick’ uit 2011 bleef bij, vanwege de hypnotiserende outfits, het psychedelische decor en de bijhorende hyperkinetische danspasjes. Over de zangkwaliteiten was niet iedereen in Europa het eens. Jedward eindigde uiteindelijk op de achtste plaats in Duitsland. 

Mannen op hakken en in jarretellen, een hele hoop bling bling en een liedje in het Duits en Engels. Meer heb je niet nodig om een plekje te veroveren in ons lijstje. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de bizarre danspasjes. Ondanks de vreemde act wist Verka op de tweede plek te eindigen in 2007 in Finland.

Stuur eens een dier in plaats van een mens, moet Ierland in 2008 gedacht hebben. Het land stuurde toen een kalkoen naar het Eurovisiesongfestival in Belgrado, Servië. Het beestje werd genadeloos afgemaakt door het publiek en eindigde dan ook op een onfortuinlijke vijftiende plaats in de halve finale.

Waren we getuige van het Songfestival of van één of ander gotisch drama? Cezar deed iedereen twijfelen in 2013, toen hij in vampierskostuum zijn operastem bovenhaalde. Terwijl de bloedrode doeken hem rond de oren vlogen, kwam er ook nog eens Dubstep aan te pas. Tot de Roemeense zanger letterlijk én figuurlijk zijn hoogtepunt bereikte door op te stijgen. Europa viel op zijn zachtst gezegd van de ene verbazing in de andere. Hij behaalde de dertiende plaats in de finale.

Hoe deze act het beste kan omschreven worden? We vragen het ons nog steeds af. De ene zanger was een engel met donzen vleugeltjes die klapperden naarmate hij steeds hogere noten zong, de andere een als duivel vermomde miskleun die een beker wijn morste op de borsten van een lenige danseres. Samen leken ze vooral een wedstrijdje ‘wie kan het eerst alle glazen aan diggelen zingen’ te spelen. Maar kijk, ze behaalden toch de achtste plaats in de finale.

Move over Kabouter Plop, hier is Zdob si Zdub. Deze kereltjes kwamen om te winnen en haalden daarvoor hun ridicule puntmutsjes uit de kast. Om nog maar te zwijgen van het elfje dat kwam aangereden op een eenwieler met een enorme toeter in de hand. De zingende kabouters strandden op de twaalfde plaats. 

Naar huis gaan zonder ook maar één punt te scoren? Het overkwam Tsjechië in 2009 in de Russische hoofdstad Moskou. Het land uit Centraal-Europa had nochtans letterlijk een superheld gevonden om hun eer te verdedigen. Maar zijn bizarre pak, zijn absurde danspassen en zijn bedenkelijke zangkwaliteiten deden de kijkers eerder voor hun leven vrezen. ‘Czech Republic, zero points’ was dan ook het gevolg. 

Van een stijlbreuk op het Eurovisiesongfestival gesproken. In 2006 toverde Lordi het podium drie minuten lang om in de onderwereld. Dat kon het publiek duidelijk smaken. Ofwel hadden de kijkers schrik om vervloekt te worden indien ze geen punten gaven, dat kan natuurlijk ook. Het heavy-metalnummer had evenveel voor- als tegenstanders, maar wist in 2006 toch maar de eerste plek weg te kapen in Griekenland.